نسرین نكیسا در گفت‌و‌گو با برنامه «تماشاخانه» رادیو جوان درباره تئاتر «شراره» كه این‌روزها از تئاتر شهر تقدیم مخاطبان می‌شود، گفت: من این نقش را دوست داشتم. چند سال پیش آقای خاتمی، نویسنده و كارگردان اثر با من تماس گرفت و از من قول گرفت كه در این نمایش حضور داشته باشم.

نكیسا ادامه داد: امسال در شرایطی «شراره» را شروع كردند كه من در بستر بودم و نتوانستم حضور پیدا كنم. كار با گروه دیگر شروع شد ولی گویا قسمت بود كه من در این اثر حضور داشته باشم. چون كار طولانی شده بود و بازیگری كه به جای من بازی می‌كرد، نتوانسته بود در تهران بماند و خوشبختانه قرعه حضور در «شراره» به نام من افتاد.

این بازیگر تئاتر درباره داستان «شراره» توضیح داد: «شراره» روایتگر زنی است كه عاشقانگی‌هایش را از اوایل جنگ كه نقطه آغازین عشق‌اش با همسرش بوده و دو ماه بیشتر باهم زندگی نكردند، در این نمایش به اجرا در می‌آید. كار خیلی حسی است و دیالوگ‌ها ملموس و رئالیستی است. به همین دلیل، این اثر به دل مخاطب می‌نشیند. از آنجایی كه تئاتر در این یكی دو ماه اخیر، از نظر مخاطب پر رونق نبوده ولی «شراره» توانسته جایش را در دل مخاطب باز كند.

وی در پاسخ به این سوال كه با تخیل، صحنه و موسیقی یك جمله برایمان بسازید، گفت: روی صحنه تخیل كردم، با سازم موسیقی می‌نوازم و دیگران با من همراه شدند و این احساس چه زیباست.

در ادامه، میترا علوی طلب، عضو هیئت علمی و استاد دانشگاه تهران و سوره درباره شرایط برگزاری تئاترهای دانشجویی گفت: ما مدام با تعطیلی اجراها و به تعویق افتادن جشنواره‌ها مواجه هستیم و ظاهراً الان شرایط مساعدی برای برگزاری كارهای دانشجویی فراهم نیست. تئاترهای دانشجویی می‌تواند بهترین تجربه تئاتری هر كسی باشد. من حتی به عنوان مخاطب، داور و معلم جشنواره‌ها همیشه بهترین تجربه‌ها را از تئاترهای دانشجویی داشتم.

علوی طلب ادامه داد: چراكه آنقدر خلاقانه، آزاد و پرشور اجرا و طراحی می‌شود كه می‌توان آن جادوی تئاتری را در كارهای دانشجویی دید. در تئاترهای دانشجویی خبری از خستگی و فشارهای روحی و روانی بی‌جهت نیست.
این عضو هیئت علمی در پاسخ به این سوال كه سیاست‌ها چقدر به دنبال جذب مخاطب هستند، افزود: تئاتر با مخاطب شكل می‌گیرد. تئاتری كه مخاطب نداشته باشد، بی‌معناست. به یاد دارم كه تئاتری بود كه فقط ما را برای داوری دعوت می‌كرد و خانواده‌هایشان هم برای تماشای تئاتر دعوت نبودند. به آن‌ها گفتیم كه چرا باید در خلوت رقابت داشته باشید. تئاتر با مخاطب معنا می‌گیرد. از خانواده‌هایتان دعوت كنید كه به عنوان مخاطب حضور داشته باشند. پاسخ این اتفاق شكل گرفت و این گروه تئاتر همیشه مخاطب دارند.

وی در پاسخ به این سوال كه چقدر دانشجویان به دنبال مخاطب عام هستند، توضیح داد: باید بررسی كرد. به هر حال، دانشجو دوست دارد مخاطب داشته باشد، كارش دیده شود و سالن پر داشته باشد. چه بهتر از این كه همه اقشار، مخاطب تئاتر دانشجویی باشند.

علوی طلب با بیان اینكه از طریق تئاترهای دانشجویی می‌توان به دغدغه، افكار و مسائل دانشجو پی برد، توضیح داد: دانشجو در تئاتر می‌تواند افكار و دغدغه‌هایش را منتقل كند. ما باید كجا حرف دانشجو را بشنویم؟

این استاد دانشگاه در پاسخ به این سوال كه چه كار باید كرد كه تئاتر هم مانند فیلم‌های سینمایی پر فروش به همین سمت سوق پیدا كند، توضیح داد: لازم نیست حتماً این اتفاق بیفتد. تئاتر مخاطب خودش را دارد. نمی‌توان گفت كه باید همه مردم از كاری كه جایزه گرفته، استقبال كنند. من ضرورتی نمی‌بینم كه مردم از همه نمایش‌ها دیدن كنند. بگذارید مردم انتخاب كنند و چه اشكالی دارد یك نمایش با 10 تماشاگر روی صحنه برود و یك نمایش سالن را پر كند.