در تمام دنیا بخشی از مسئله آلودگی هوا متوجه دولت‌هاست، همچنین ایجاد زیرساخت‌های مناسب، تصویب یك قانون و اجرای صحیح آن از موارد داشتن هوای پاك است. اما بخش مهمتر آن، نقش مردم به عنوان كاربر این قانون است و به همیاری آنها برمی‌گردد.»

وی تصریح كرد: «ما یك قانون هوای پاك در 34 بند داریم كه قانون خوبی است و در سال 1396 تصویب شده است. با یك جست‌وجوی ساده برای عموم مردم قابل رویت است. اما به دلیل موانع بسیار زیادی كه وجود دارد، قابل اجرا نیست.»

دریكوند درباره اقدامات پاك نگهداشتن هوا گفت: «موضوعات بسیار دقیقی در قانون تعریف شده، اما قانون به نحو احسن و اثرگذار اجرا نمی‌شود.

موضوع اساسی در شهر تهران بحث حمل و نقل عمومی است. ماشین‌‌های تك‌سرنشین و رعایت طرح زوج و فرد موضوعات جدی هستند.

همچنین استانداردهایی كه باید باشد را خودروهای ما ندارند. تكنولوژی كه در تولید موتورهای بنزین‌سوز ماست و اینكه ما همچنان از موتورهای بنزین‌سوز استفاده می‌كنیم، اثر مهمی بر آلودگی هوا دارد.

لذا بحث سیستم حمل‌ونقل بحث مهمی است. ابتدا در حوزه زیرساختی، اصلاح موتورها و داشتن استانداردهای روز دنیا و همچنین جایگزینی خودروهای تك‌سرنشین و شخصی با سیستم‌های حمل و نقل عمومی و موضوع معاینه‌فنی باید جدی‌تر پیگیری شود.

زیست محوری به جای خودرو محوری یكی از موضوعات مهم برای حل مشكل آلودگی هواست. مثلاً به جای خودرو از دوچرخه یا انرژی پاك استفاده كنیم و زیست‌محوری را انتخاب كنیم.»

وی در پایان تاكید كرد: «در معنای كلی‌تر موضوع مدیریت آب به این مسئله باید كمك كند، اما ما در مدیریت آب به عنوان بخشی از این اكوسیستم داریم اشتباه عمل می‌كنیم كه اثرات منفی بر آلودگی هوا خواهد گذاشت.

در بحث مدیریت دما و انرژی و توسعه فضای سبز هم باید گفت كه ساختمان‌های ما اساساً استاندارد كافی را ندارند و باغچه‌های عمودی در شهر تهران از نان شب واجب‌تر است. ما می‌توانستیم با یك اتفاق كوچك در تصمیم‌سازی‌هایی كه در شورای شهر تهران اتفاق می‌افتد، این موضوع را الزام كنیم و تخفیف‌هایی برای ساختمان‌سازی لحاظ می‌كردیم.

همچنین استفاده از انرژی خورشیدی و انرژی پاك هم به این مسئله كمك می‌كند. مازوت‌سوزی نیز از عوامل مهم آلودگی هواست.»