موسی زاده درباره اینكه چقدر فضای شهری برای حضور معلولان در شهر و تعاملات اجتماعی آنها آماده است، گفت: «فضاهای شهری ما برای دسترسی معلولین با استاندارهای لازم خیلی خیلی زیاد فاصله دارد.

با وجد آنكه قانون حمایت از معلولان اولین بار در سال 1383 تصویب شد و همه دستگاه‌ها و شهرداری‌ها را ملزم به مناسب سازی كرد و در سال 1396 كه مجدد بازنگری شد و الزامات قانونی بیشتری در قبال این موضوع اعمال شد، ما همچنان با اجرای قوانین و استانداردهای مناسب‌سازی اماكن عمومی و محیط‌های شهری فاصله داریم.»

موسی زاده درباره علت این اتفاق گفت: «بخش اصلی آن به بحث مشكلات این سال‌ها و كمبود منابع اعتباری مربوط می‌شود و بخشی هم به نگاه مدیران برمی‌گردد كه مناسب‌سازی را در اولویت اصلی قرار نداده‌اند.»

وی تصریح كرد: «بودجه با عناوین مختلف، تامین اعتبار می‌شود. در بحث مناسب‌سازی نیز موضوع خاصی مطرح نشده و به طور كلی به آن اعتبار تخصیص داده نشده. و قانون‌گذار گفته كه نیازی به این موضوع ندارد. چون همه دستگاه‌ها را طبق ماده 2 مكلف كرده تا از محل اعتبارات سالیانه دستگاه، بحث مناسب‌سازی را انجام دهند.

اما شهرداری‌ها یك سرفصل‌هایی دارند و به آنها ردیف اعتباری تعلق می‌گیرد و آنها كارهایی را در این راستا شروع كرده‌اند.»

جانشین رئیس دبیرخانه مناسب‌سازی كشور با تایید اینكه بعضی از خدمات برای معلولین مانند سطح شیبدار احتیاج به بودجه خاصی ندارد، گفت: «ما از استانداردهای جهانی بسیار عقبیم و فقط در ساختمان‌های اداری رشد دسترسی معلولین داشته‌ایم و این باید به تمام اماكن عمومی تعلق داشته باشد.

حركت‌هایی شروع شده، اما بسیار كند است و ما در دبیرخانه مناسب‌سازی فقط وظیفه نظارت را بر عهده داریم. در این ستاد هم مدیرانی داشتیم كه معلول بوده‌اند و كاملاً دغدغه‌مند هستند.»