داوود مرادیان، پژوهشگر، نویسنده و كارگردان سینما در برنامه «سینماچی» رادیو جوان در پاسخ به این سوال كه آیا سینمای ایران توانسته به نحو شایسته به دفاع مقدس بپردازد، گفت: خیر، چون فقط تعداد اندكی فیلم‌ساز با دغدغه شخصی فیلم‌های دفاع مقدس را ساخته‌اند و اساساً در سینما چیزی به عنوان دفاع مقدس وجود ندارد.

داوود مرادیان در پاسخ به سوال مجری مبنی‌بر اینكه این همه نهاد و ارگان برای دفاع مقدس روی كار آمده، ادامه داد: وقتی هنر را حاكمیتی می‌كنند، انگار آن را به دیوار زده‌اند. در دنیا ژانری به عنوان جنگ تعریف شده و آن ژانر بعضاً برای فیلمسازان ماهیت ایدئولوگ دارد و بخشی از آن‌ دراماتیك می‌دانند. آنچه كه در ایران اتفاق می‌افتد، دغدغه و تعهد فردی فیلمساز است.
فرقی نمی‌كند كه سفارش نهاد و ارگان یا تولید مستقل باشد.

این كارگردان سینما افزود: همه فیلم‌‌هایی كه در حوزه دفاع مقدس ساخته شده، از احوال فردی فیلمساز نشات می‌گیرد. به عنوان مثال، فیلم‌های حاتمی‌كیا نمادی از اشراف و درك فلسفه پشت جنگ است. فیلم‌های ملاقلی‌پور سمبل شور دیده شدن در جنگ است. یعنی او مجنونی است كه وارد جنگ شده و چیزی دیده است. بعد از این فیلم‌ها به «موقعیت مهدی» می‌رسیم كه دغدغه فردی دارد.

مرادیان درباره فیلم‌هایی مثل «تنگه ابوقریب»، «دسته دختران» و ... گفت: وقتی به این نسل می‌رسیم، می‌بینیم كه نه‌تنها جنگ را ندیدند، بلكه دركی از آن ندارند و جنگ را قبول ندارند. به عنوان مثال، هرآنچه كه فیلمساز فیلم «تنگه ابوقریب» ساخته، نهیلیستی است. تمام فیلم «تنگه ابوقریب» می‌توانست یك سكانس از «قارچ سمی» ملاقلی‌پور باشد. آنجا كه می‌گفت مگر نمی‌خواهی خدا را ببینی، بپر. این نگاه كجا و آن نگاهی كه می‌گفت اگر نمی‌توانید پل را نابود كنید، بروید بمیرید. انگار در این فیلم جنگ جهانی دوم را می‌بینید.

وی در پاسخ به این سوال كه یعنی فیلم‌های سینمایی متاخر در حوزه دفاع مقدس بیشتر جنگی هستند، توضیح داد: فیلم جنگی نهیلیستی كه نمی‌خواهد فحش بدهد، نتیجه‌اش چیزی شبیه فیلم «تنگه ابوقریب» است. فیلمساز باید دغدغه داشته باشد.

داوود مرادیان به مشكل جدی نهادهای سفارش‌دهنده اشاره كرد و گفت: ما در 40 سال گذشته 30 سالش را مشكل حاد حاكمیت تكنوكراسی و فرهنگ داشتیم. به یاد دارم كه یك‌ زمانی واژه مهندسی فرهنگی باب شده بود و یك تعداد افراد مهندس وارد علوم انسانی و فرهنگ شده بودند. الان به جایی رسیدیم كه می‌گوییم مهندسان فرهنگی را بازگردانید. افرادی كه نه بدنه سینما را تجربه كرده بودند، نه با سینما انس داشتند، نه فضای سینما را می‌شناختند و فقط سایه مدیر بالادستی خود بودند.

در ادامه امین امانی، كارگردان سریال «راز ناتمام» در پاسخ به این سوال كه این سریال چند درصد مخاطب داشت، گفت: آخرین‌بار در روابط‌ عمومی 162 كه رفتیم، این سریال نزدیك به 75 درصد بیننده داشت. در هنگام پخش سریال هم بازخوردها متفاوت بود. در كل مردم این سریال را دوست داشتند.

امین امانی درباره حساسیت‌های ساخت سریال شخصیت‌های بزرگ ادامه داد: ترس ساخت چنین سریالی از ابتدا با من بود. یعنی صحبت‌هایی كه دوستان در حین تولید كار می‌گفتند این بود كه این‌كار خط قرمز است و پخش نمی‌شود. اما من هدفی داشتم. اینكه این كار می‌تواند جزو اولین سریال‌هایی باشد كه این شخصیت‌ها كنار هم دیالوگ دارند و قصه را پیش می‌برند.

كارگردان سریال «راز ناتمام» با بیان اینكه بازخورد 90 درصد مردم این بود كه شخصیت‌ها مملوس و باورپذیر هستند، افزود: در مقابل بازخورد منفی مردم درباره زمان حال این سریال بود. مهمترین دلیلی كه قصه را به زمان حال گره زدم، بودجه بود.

امانی درباره شخصیت حضرت آقا گفت: درباره شخصیت ایشان شب‌ها خواب نداشتم و امكان نداشت كه این شخصیت در این سریال نباشد. این حساسیت‌ها از ابتدای سریال تا انتها با من بود و من حواسم به راه رفتن بازیگر، لحن و نگاه بازیگر بود. خداروشكر كه در بحث طراحی و گریم بازیگرها نمره قبولی گرفتم. البته از لحاظ قصه قطعاً ایراداتی هست.
سینماچی» به تهیه كنندگی سمانه شهبندی و اجرا و سردبیری علی مرادخانی پنجشنبه ها ساعت 21 و جمعه ها ساعت 16 روی آنتن این شبكه می رود.