پرسش ها انواع بسیار گوناگونی از قبیل اساسی، فرعی، فرضی، مهم، برانگیزاننده ، بدیع، بی ارتباط و بی محتوا دارند، هدف سؤال تا حدود زیادی بر نوع آن اثر می گذارد.
زهرا شفیعی كارشناس ارشد خانواده در پاسخ اینكه هدف، افرادی كه دائماً در محیط خانواده سؤال می پرسند در برنامه «جمعمون جَمعه» بیان كرد: ما اول باید بفهمیم چرا یك فرد مدام سؤال می پرسد، مثلا؛ بعضی ها برای كنجكاوی یا یادگیری، عده ای نیز برای كنترل كردن یكدیگر و برای اینكه وارد مرزهای شخصی یكدیگر شوند، سؤال می پرسند، خیلی ها هم برای شروع یك صحبت با فرد مورد نظر، سؤال می پرسند.
این كارشناس خانواده در مورد فرزندانی كه در محیط خانواده دائماً سؤال می پرسند، اضافه كرد: سؤال پرسیدن یكی از نیازهای روانی برای بچه ها است. بچه ها دوست دارند آن كنجكاوی ها كه در محیط بیرون دارند ، اول از همه آن اطلاعات را از محیط خانواده دریافت كنند. هدف از سؤال پرسیدن این است كه متوجه ذهنیت خانواده بشوند تا بر اساس آن عملی را انجام دهند.
زهرا شفیعی عنوان كرد: اگر بخواهیم سؤال پرسیدن از یك نوجوان را در نظر بگیریم، یك نوجوان خیلی دوست دارد استقلال داشته باشد، خیلی از كارها را خودش انجام دهد و حق انتخاب با او باشد. اما وقتی كه ما از او سؤال می كنیم، كنار آن سؤال، نصیحت های دوستانه هم داریم و از دیدگاه او به معنی گرفتن استقلالش خواهد بود و شاید در یك جاهایی از ما فاصله بگیرد.
زهرا شفیعی خاطرنشان كرد: زن و شوهری هم كه از یكدیگر سؤال می پرسند، در یك مواقعی مشاهده خواهیم كرد كه شاید آن اطمینان در بینشان وجود ندارد، یا هراس دارند از اینكه یك اتفاقی صورت بگیرد و شروع می كنند از همدیگر به سؤال پرسیدن های مختلف و یكدیگر را كنترل كردن، كه همه ی این موارد ممكن است باعث یك تنش و دعوا شود، زوجین دائماً از این ناراحت می شوند كه چرا در خانه، هیچ استقلالی نداریم و بعد از ازدواج كاملا استقلالمان زیر سؤال رفته است.
این كارشناس خانواده درباره پاسخ دادن به سؤال های بی مورد به دیگران عنوان كرد: ما باید بفهمیم در كدام دسته قرار داریم و باید متوجه باشیم كه افراد دوست دارند حتی زمانی هم كه در ارتباط های صمیمی هستند، محدوده هایی برای خودشان داشته باشند و اگر ما از دیگران زیادی سؤال بپرسیم، مثلا در مسائل و مشكلات اطرافیان كنجكاوی كنیم كه چرا ازدواج نكرده اند؟ چرا بچه دار نشده اند؟ چرا هنوز خانه نگرفته اند؟! و این سؤال ها آزاردهنده است، خود آن فرد به اندازه كافی در طول روز به همین مسائل و مشكلات فكر می كند.
وی ادامه داد: هدف از ارتباط او با ما اینكه از آن مشكلات ها یك مقداری فاصله بگیرد و ما با سؤال پرسیدن های مكرر، دوباره او را به مسائل و مشكلات پرتاب می كنیم. ما نباید این چنین سؤال ها را بپرسیم و باید بتوانیم در یه جاهایی خودمان را كنترل كنیم. و اگر دیگران این سؤال ها را از شما پرسیدند؛ شما باید این جرأت را داشته باشید و به راحتی بیان كنید، من به اندازه كافی به این چیز ها فكر می كنم و الان كه اینجا حضور دارم، ترجیح می دهم كه در موردش هیچ صحبتی نشود و هیچ توضیحی نخواهم داد.
زهرا شفیعی كارشناس ارشد خانواده اضافه كرد: در همین راستا، این سؤالات كاملا شخصی است. شاید در ابتدا آن جمع، مقداری ناراحت یا دلخور شوند و بعد از آن این محدوده ها را قبول خواهند كرد. بعضی از افراد هم می گویند كه دیگر در این جمع حضور پیدا نخواهند كرد و دیگر ادامه نمی دهند، به جای اینكه این جمع ها را ترك یا از حضور پیدا كردن در جمع ها خودداری كنیم، می توانیم این محدوده ها را مشخص كنیم و اینگونه رابطه ها برای ما قابل هضم، صمیمی و راحت تر خواهد شد.
