زهرا شفیعی در ادامه افزود: یعنی اگر والدین در دسترس باشند و ما مورد توجه آنها قرار بگیریم، ما متوجه این خواهیم شد كه می توان به دنیای بیرون هم اعتماد كرد؛ اما اگر والدین نباشند بالعكس خواهد بود، آن ناامنی ایجاد می شود و از همه مهم تر تا آخر عمرمان از طرف والدین، نیاز های روانی ما از زمانی كه متولد می شویم و حتی در زمان بزرگسالی برای ما بسیار مهم و تأثیر گذار خواهد بود.

شفیعی خاطر نشان كرد: یكی از نیازهای روانی ما می تواند تأیید شدن باشد و اینكه خانواده چقدر ما را تأیید می كنند به این برمی گردد كه ما در آینده در بزرگسالی چقدر احساس ارزشمندی می كنیم و هر چقدر تائید از طرف والدین باشد، كارهای ما را ببینند و از ما راضی باشند؛ ما هم در بزرگسالی آن احساس رضایت را از خودمان خواهیم داشت .

مشاوره خانواده اضافه كرد: هر چقدر سرزنش یا مقایسه وجود داشته باشد یا مثلا؛ خیلی از افراد هستند كه می گویند من هركاری كه انجام می دهم باز هم پدر و مادرم از من ناراضی هستند، این موضوع در بزرگسالی باعث می شود كه احساس نارضایتی، نسبت به خودمان داشته باشیم.

زهرا شفیعی درباره اینكه والدین در این حمایت ها زیادی افراطی باشند و از یك حدی فراتر بروند؛ چه آسیبی به فرزندشان می تواند بزند، تصریح كرد: خیلی مواقع والدین، مخصوصا مادر، احساس می كند كه از سر دلسوزی می تواند سرویس بیش از حد به فرزند خود بدهد و این باعث خواهد شد، بچه ها تجربه ی دنیای خارجی را نداشته باشند و استقلال آنها زیر سوال برود.

وی ادامه داد: فرزندان همیشه دنبال این هستند كه یك حامی داشته باشند و بعد متوجه خواهند شد كه خطر یا ریسك كردن آنها در جامعه خیلی پایین آمده و نمی توانند هیچ كاری را انجام دهند، در وضعیتی قرار می‌گیرند كه قدرت تصمیم گیری ندارند.

زهرا شفیعی اضافه كرد: حتی بعد از ازدواجشان هم ممكن است با مسائل و مشكلاتی رو برو شوند، مدام برای حل كردن مشكلاتشان، به پدر و مادرشان احتیاج پیدا كنند. در كل در بزرگسالی با هر كدام از مسائل و مشكلاتشان را رو برو می شوند، دچار احساس ناكامی می گردند. این احساس، خیلی برایشان سخت خواهد بود، ممكن است كار یا زندگیشان را رها كنند و همه اینها تماماً به این برمی گردد كه مادر فكر می كند كه اگر یك مادر دلسوز باشد، باید تمام نیازهای فرزند خود را به هر شكلی كه می تواند مهیا كند، بدون آنكه فرزندش دچار ناكامی شود.

زهرا شفیعی درباره اینكه بدون نیاز تأیید و تعریف مداوم مادر نسبت به فرزند، عنوان كرد: فرزندان در یك طیفی قرار دارند هم خواستار این هستند كه نیاز هایشان برآورده شود و نیز در یك جاهایی ناكام می شوند. در یك مواقعی پدر ‌یا مادر در مرحله افراط و تفریط قرار می گیرند و خودشان نمی دادند چگونه نیازهای فرزندانشان را برآورده می كنند.

وی ادامه داد: در كل علاوه بر اینكه در یك جاهایی بیش از اندازه به فرزندان سرویس دادن آسیب زننده باشد، نادیده گیری و دیده نشدن بچه ها هم می تواند آسیب زا باشد. مثلا؛ خیلی مواقع ما مشاهده می كنیم خیلی از والدین زندگی كه در قبل نداشتند را از فرزندان طلب می كنند و مسائل و مشكلات خودشان را مدام از فرزندان در خواست می كنند كه حل نمایند.

مشاور خانواده افزود: این موضوع یك آسیب تلقی محسوب می‌شود و در آینده فرزند دائما از این جهت مسئولیت پذیر می شود كه غرق در مسائل و مشكلات والدین خود خواهد شد و برای او حائز اهمیت است. در آینده خودش نیز تأثیر گذار خواهد بود. اینكه فرزند دائما باید به دیگران جواب بله بدهد و برای اینكه پذیرفته شود باید خیلی تلاش كند و همچنین دوست داشتنی باشد، بخاطر این دلایل ممكن است در آینده مسائل و مشكلاتی برای فرزند ایجاد شود.