دكتر سید مجید امامی، دبیر شورای فرهنگی عمومی كشور در گفتگو با برنامه "منحصربه فرد" رادیو جوان اظهار كرد: ما درعرصه‌ اجتماعی، فرهنگی، تربیتی ‌مان با یك شكاف فرآیندهای بین فرهنگ رسمی و فرهنگ عمومی مواجه هستیم. این خودش را در مدرسه یك‌ جور، در اداره، شهر، دانشگاه و حتی در محله هم یك‌ جوردیگر نشان داده است. از طرف دیگر به شدت، فجیح ‌ترین سرعت محله ‌زدایی و حتی شهرزدایی از شهر را داشتیم و نكته‌ دیگر كه در كنار این ها اتفاق افتاده است، صامت بودن، غافل بودن و حتی بی‌خبر بودن از یك جریان پر سرعت دیگر در حركت تغییرات فرهنگی جامعه نسبت به گروه های دیگر است.

سید مجید امامی افزود: آن هم تغییرات فرهنگی نوجوانی و همچنین شكل ‌گیری گروه‌های جدید اجتماعی است. كه ما متاسفانه به خاطر ضعف متولیان فرهنگی_اجتماعی‌ مان و بی‌خردی، كم‌خردی یا حرفه‌ای نبودن اساسا از آنها غافل هستیم. مثلا، گروه‌های سنی كه به شدت در جوامع مختلف در حال فزایندگی هستند.

وی ادامه داد: در جامعه‌ ما هم بین 15 تا 24 سالگی به شدت فزاینده هستند، كسانی كه نه تحصیل دارند، نه تحصیل می‌كنند، نه اشتغال دارند، نه مهارتی بلدند و مثلا شما نتیجه‌اش را در پاساژگردی می‌بینید، یا نتیجه‌ اش را در حضورهای بالای یازده ساعت، بالای نه‌ ساعت در فضای مجازی می ‌بینید چه در قالب بازی‌ های شِیر شده، چه در قالب مصرف شبكه‌های اجتماعی و حضور در شبكه‌های اجتماعی به صورت فردی اما كانكت شده و اتصال یافته است.

دبیر شورای فرهنگی عمومی كشور عنوان كرد: من معتقدم، بزرگترین كارهرنخبه و دغدغه مند وهردرگیربه فرهنگ، حالا حتی اگر بتواند در سمت یك نهاد بینابینی مثل شورای فرهنگ عمومی كه ما معتقد هستیم، بین مردم و بین فرهنگ است، ما بین فرهنگ رسمی و فرهنگ عمومی قرار گرفته، ورود پیدا كند و جلوگیری نماید , ازاین سرعت كم كند. مثلا، شكافی یا گسل یا دره بین فرهنگ رسمی و فرهنگ عمومی، یعنی اینكه شما روی كاغذ، روی صنعت، دررسانه‌های رسمی بیان می كنید یك چیزی معیار است، اما در عمل و در كرد و كار و زیستار واقعی زندگی روزمره‌ بالای پنجاه درصد یا نزدیك به پنجاه درصد آن آدم‌ها، ورودی و پذیرشی ندارد.

سید مجید امامی درادامه افزود: مثلا شما یك گونه صحبت می ‌كنید و می فرمایید زبان معیار این است، روی زبان خیلی قشنگ می‌شود این مثال را زد، ولی می ‌بینید كه پنجاه درصد آدم‌ها اصلا كلمات وتعابیری را به كار می‌برند، كه نحوه‌ی سخن‌‌ گفتن تغییر پیدا می كند و این كم‌ كم باعث می‌شود كه زبان به یك اعوجاجی برسد، كه اصلا دو طرف زبان همدیگر را نفهمند.

امامی خاطرنشان كرد: در موضوعاتی مثل حجاب و كلا موضوعاتی در حوزه‌ ی زنان، درموضوعاتی مثل سایر موضوعات ایدئولوژیك برای انقلاب اسلامی، فرض بفرمایید حتی موضوع استكبار ستیزی، موضوع مقدس فلسطین كه بر خود من خیلی مقدس است، یك شكاف‌هایی ایجاد شده كه بسیاری از این ها دیگر ساخته است.

دبیر شورای فرهنگی عمومی كشوربیان كرد: ما یك جمله ‌ای را در دوره‌ ی جدید زیاد می‌شنویم، كه حجاب انتخاب تاریخی ایرانیان بوده است. این جمله را مثلا با یك جمله‌ی دیگر «حجاب یك قانون است و هركس آن را رعایت نكند باید با فوریت مجازات بشود» مقایسه كنید. هر دو جمله درست است اما روی كاغذ، در واقعیت مدیریت اجتماعی كدام یك درست است؟ ما از اشتراكاتمان شروع نمی‌كنیم.

سید مجید امامی درباره حضور زن در جامعه تصریح كرد: مشكل عده ای از حكمرانان مخصوصا در حوزه‌ی فرهنگی و اجتماعی این است كه تصمیم سخت نمی‌تواند بگیرد، به دلیل اینكه ما با یك نگاه ویژه، نگاه سوم به زن انقلاب ما پیروز شد، نه نگاه سنتی، نه نگاه مدرن است و دنبال این است كه زن حضور اجتماعی داشته باشد، اما این حضور اجتماعی آن هم در اقلیم ایران نیازمند این است كه زن نه با تفاوت‌هایش بلكه به انسانیتش در جامعه حاضر باشد. ما اتفاقا اگر مخالف حضور اجتماعی بانوان بودیم و عملا در این چهل سال حضور اجتماعی بانوان توسعه پیدا نمی‌كرد.

امامی با اشاره به اینكه اگر یك رسانه بستر كودتای سلبریتی شود خاطرنشان كرد: و اگر یك پلتفرمی بستر خشونت سازمان ‌یافته شود و مسئولیتش را نپذیرد، این وسط حق با چه كسی است؟ من می‌گویم كه بسم تعالی. ما در جمهوری اسلامی باید به هر پلتفرم داخلی و خارجی برای تامین رضایت مردم و رفاه مردم كه شروط قانونی و حداقل‌های قانونی جامعه‌‌ی ایران را بپذیرد، اجازه‌ی فعالیت بدهیم. این را با آن جمله‌ ای كه می‌گوید كه « ازاول هم اینستاگرام چیز مزخرفی بود و لعنت به آنهایی كه این را آوردند و توسعه دادند»، مقایسه كنید!. البته من در مورد حكمرانی و سیاست‌ گذاران فضای مجازی در ایران وعدم كوتاهی آنها الان صحبت نمی‌كنم.