به‌گزارش گروه چندرسانه‌ای رادیو جوان؛ اگر برنامه‌های دونالد ترامپ رئیس‌جمهور ناهنجار آمریكا، مطابق خواست او پیش برود، اقتصاد ایران تحت تاثیر قرار خواهد گرفت.

سیاست كنترل اقتصادی در ایران برنامه آشنایی است. این سیاست تا سال 1368 رسما و علنا اجرا می‌شد و از آن زمان تاكنون، با وجود آنكه مدام گفته شده است نظام اقتصادی ایران سرمایه‌داری شده و دولت‌ها نسخه‌های صندوق بین‌المللی پول را اجرا كرده‌اند، همواره همان اقتصاد كنترلی بوده است. كنترل اقتصادی و برنامه‌ریزی دولتی و اقتصاد متمركز، الفاظی متفاوت برای برنامه‌ای واحدند كه هرگز از عرصه اقتصاد ایران غایب نبوده است و این برنامه چیزی نیست مگر قیمت‌گذاری. هنوز از نان و گوشت و میوه و سبزیجاتی كه دكانداران خصوصی عرضه می‌كنند تا آب و برق و سوخت و خیابان و بزرگراه و جنگل و بیابان كه عرضه‌كننده‌اش دولت است، با قیمت‌های دولتی دادوستد می‌شوند. حتی سهمیه‌بندی و جیره‌بندی هم كه اشكال غلیظ كنترل دولتی هستند، كماكان در كارند و این روزها مصرف‌كنندگان با مواردی از آن مانند ثبت‌نام ارز و طلا و اتومبیل و زمین‌های تعاونی و اهدایی سروكار دارند.

همه كشورهای جهان دوره‌های عسرت به خود دیده‌اند. در خلال جنگ‌های جهانی اول و دوم، تهیدستان به‌جای خود، ثروتمندان اروپایی‌ هم پشت میزهای مجلل و در ظرف‌های بلورین فاخر، شلغم و كلم خوردند و با نازیسم و فاشیسم جنگیدند و از شگفتی‌های آن روزگار این است كه تا پیش از جنگ جهانی دوم كه دولت‌ها «به كمك مردم نیامده بودند» فاصله درآمدی یا اصطلاحا فاصله طبقاتی به‌شدت رو به كاهش بود. طبق آمارهای درآمدی بریتانیا، فاصله درآمدها در این كشور در دهه‌های اول تا سوم قرن بیستم كه هنوز سیاست‌های حمایتی دولت عمومی نشده بود، از فاصله طبقاتی سال‌های پس از جنگ جهانی دوم كمتر بود. آن چیزی كه بریتانیا و دیگر كشورهای اروپایی را از مضایق جنگ و ركود بزرگ عبور داد، سیاست‌های حمایتی نبود، بلكه همان آزادی‌های اقتصادی محدودی بود كه تولید و اشتغال را افزایش داد و سرمایه‌های كشور را از اسراف و تبذیر و اتلاف دولت و تطاول دست‌های آلوده رانت‌خواران دور كرد. ایران نیز، راهی مطمئن‌تر از این ندارد.

انتهای پیام/