با وجود اینكه آپارتمان‌های نقلی و سوئیت‌هایی كه مساحت آنها عمدتا بین 30 تا 45 مترمربع است، مشتریان خاص خود را دارند و هرگز سهم آنها در ساخت‌وساز و معاملات به صفر میل نمی‌كند، اما به نظر می‌رسد تقاضا در بازار مسكن به سمت آپارتمان‌های ریز متراژ و میان متراژ در دامنه‌ی مساحت 50 تا 80 مترمربع سرازیر شده و در نتیجه سهم واحدهای نقلی هم در ساخت‌وساز و هم در معاملات در ماه‌های آینده همچنان روند كاهشی را البته با سرعت بسیار اندك ادامه خواهد داد.

آپارتمان‌های نقلی در تهران دو گروه هستند، دسته‌ای در ابنیه فرسوده قدیمی كه به هر دلیل با املاك مجاور خود تجمیع نشده‌اند و در زمین آنها اغلب آپارتمان‌های سه تا چهار طبقه تك واحدی ساخته شده است، تعلق دارد. هر چند عده‌ای این واحدها را برای سكونت تملك می‌كنند اما گروه اصلی مشتریان این واحدها، كسانی اند كه به قصد سرمایه‌گذاری در بازار مسكن خرید می‌كنند. آنها با استفاده از وام‌های بدون سپرده‌ی مسكن و نقدینگی خود وارد بازار می‌شوند و كسری هزینه‌ی خرید خانه‌های نقلی را با اجاره‌دادن واحد در قالب قرارداد «رهن كامل» تامین می‌كنند.

از سوی دیگر بخشی از تقاضای آپارتمان‌های نقلی در تهران مربوط به كسب‌وكارهای جدید است. مشاغلی در تهران نظیر تاسیس مزون، آرایشگاه یا دفاتر ارائه خدمات گرافیكی رونق گرفته كه اصرار به عرضه محصولات خود در مناطق شمالی شهر دارند. اما با توجه به هزینه‌های بالای اجاره دفاتر اداری در مناطق گران شهر، واحدهای مسكونی نقلی را خریداری و از آن به‌عنوان دفتر كار استفاده می‌كنند. مشاوران املاك می‌گویند در دو، سه سال اخیر این گروه از متقاضیان در میان خریداران آپارتمان‌های نقلی پرتعداد شده‌اند.