عبدالحمید احمدی معاون سابق فرهنگی و توسعه ورزش همگانی وزارت ورزش و جوانان، در گفت‌وگو با این برنامه درباره اینكه چرا نظام‌نامه فرهنگی تصویب شده، در ورزشگاه‌ها و به طور كلی ورزش اجرا نمی‎شود، گفت: «نمی‌توان به موضوعات فرهنگی نگاه مقطعی داشت.
باید یك جریان مستمر و دائمی باشد كه با حساسیت و دقت پیگیری شود تا بتوانیم از آن دستاوردی انتظار داشته باشیم. حركت‌های سینوسی و مقطعی و اینكه با یك حادثه یاد این اتفاق بیفتیم، دستاوردی برای ما ندارد.»

وی با اشاره به اینكه نظام‌نامه فرهنگی در سال 1395 به وزارت ورزش ابلاغ شده و از همان مقطع پیگیری لازم برای اجرای این نظام‌نامه با تشكیل جلسات و كمیسیون‌هایی كه در این نظام‌نامه پیش‌بینی شده، دنبال شده است، گفت: «وزارت ورزش باید یك‌سری وظایف را دنبال كند. بخش‌های دیگر هم باید چنین كاری را در بخش خودشان انجام دهند.»

احمدی در پاسخ به اینكه آیا باشگاه‌ها در اجرای این مصوبات تبعیت نمی‌كنند یا وزارت ورزش كم‌كاری كرده است، گفت: «یكی از مهمترین اتفاقاتی كه پیگیری و دنبال شد و تا حدودی هم خوب پیش رفت این بود كه ما بتوانیم ساختارهای فرهنگی را برای اجرای ماموریت‌های مورد نظر در فدراسیون‌ها و باشگاه‌ها ایجاد كنیم.
تا ساختار، مدیر و مسئول متخصص در آن عرصه نباشد، كار درست پیش نخواهد رفت.
با توجه به آنكه با كمبود نیروی فرهنگی متخصص كه ورزش را هم بلد باشند، مواجه هستیم، ساختارها در فدراسیون‌ها در قالب كمیته‌های فرهنگی و در باشگاه‌ها در ایجاد معاونت شكل گرفت.
تا این‌ها بتوانند با حمایت فدراسیون و باشگاه‌ها در موقعیت خودشان بتوانند تكالیف‌شان را انجام دهند.»

وی در پاسخ به اینكه آیا در آموزش مدیران فرهنگی برای ورزش كشور كم‌كاری شده یا خیر، گفت: «چون این موضوع مسبوق به سابقه است، می‌توانم بگویم كه در كل كم‌كاری وجود داشته و هنوز هم دارد.»

وی درباره بحث حمایتی گفت: «گاهی اوقات یك‌سری از موضوعات برای ما اهمیت دارد، برای آن وقت و بودجه می‌گذاریم و تمام تمركزمان را صرف انجام آن كار می‌كنیم.
اما برای بعضی كارهای دیگر، كه آنها هم مهم هستند، آن بودجه لازم، توجه و تمركز و نیروی انسانی كافی را نمی‌گذاریم.
طبعاً وقتی این توازن در توجه به موضوعات و مسائل نباشد، یك جایی خودش را نشان می‌داد.»

احمدی در مثال این موضوع گفت: «برای سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال برگزاری هر دوره لیگ مهم است. ابزار و لوازم فیزیكی آن هم برایشان مهم است.
اما برای بخش نرم‌افزارِ موضوع كه اصل ماجراست و اگر نباشد كار ما تكمیل نیست، همیشه لنگ پول است. لنگ اعتبار و نیروی انسانی و لنگ توجه است.
ما برای اینكه یك تیم در یك لیگ شركت كند، ماه‌ها بحث نقل و انتقالات و یارگیری باشگاه‌ها و میزان اعتبار صرف شده برای آنها را داریم، اما برای بحث فرهنگی چنین چیزی وجود ندارد.»

وی با اشاره به اینكه كارشناسان و متخصصان از سال‌ها پیش این موضوع را بررسی كردند و نظرات‌شان را به رئیس فدراسیون وقت گفتند، گفت: «در رابطه با لیگ حرفه‌ای فوتبال این را به صراحت بگویم كه ما در بحث مدیریت امور هواداران در گام‌های اولیه هستیم.
مدیریت امور هواداران مسئله‌ای است كه متاسفانه باشگاه‌ها، سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال نخواستند برای آن به اندازه‌ای كه اهمیت دارد بودجه، وقت و نیرو بگذارند.
این موضوع لاینحلی نیست و موضوعی است كه در دنیا تجربیات مختلفی وجود دارد و قرار نیست ما آن را اختراع كنیم.
كافی است الگوهای موفق مدیریت هواداران در همه باشگاه‌های مختلف را بررسی كنیم و به الگوی مشخص برای همه تیم‌ها برسیم.»

وی خاطرنشان كرد: «نكته مهم این است كه مسئولیت این موضوع بایستی با باشگاه باشد و باشگاه باید پاسخگوی هر آنچه كه مربوط به سكوها و هوادارانش است، باشد. نه اینكه از مواهب آن استفاده كند، اما ضررش متوجه جای دیگری شود.»

وی در پایان در جواب به این سوال كه سیستم حاكم بر ورزش در این حوزه تا چه اندازه موفق بوده است، گفت: «به اندازه توجه و به اندازه امكانات و بودجه و اعتبار می‌توان درصدی از موفقیت را بیان كرد.
اما نگاه ما باید كلان‌تر باشد. حوزه فرهنگ بستر فعالیت است و ما باید به اندازه اهمیت این بستر برایش امكانات و توجه بگذاریم.»