به گزارش گروه چندرسانه ای رادیو جوان؛ پژوهشگران با بررسی زبان های مختلف هند و اروپا در بازه زمانی 10 هزار سال گذشته دریافتند كه پدر و مادر هر دو بر شكل گیری زبان نسل های آینده تاثیر داشته و واژگان بیشتر از سمت پدر و اصوات و لهجه از سمت مادر منتقل می شود.

یكی از سوالاتی كه ذهن بسیاری از پژوهشگران را به خود مشغول كرده است، اهمیت بیشتر زبان مادری یا پدری است؟ در حقیقت پژوهشگران قصد دارند مشخص كنند زبان و گویش پدر در شكل گیری زبان و گویش فرزندان بیشتر موثر است یا مادر؟

در این زمینه نظریات متعددی وجود دارد. نظریه مبتنی بر زبان مادری تاكید می كند كه زبان از طرف مادر به فرزندان منتقل شده و حتی ازنظر ژنتیكی نیز این موضوع از خط سیر ژنتیكی مادران به نسل های بعد می رسد درحالی كه در نقطه مقابل و بر اساس نظریه زبان پدری، خطوط پدرانه بر زبان محلی در یك منطقه پرجمعیت غالب است. این نظریه نیز بر اساس تحقیقات ژنتیكی و انسان شناسی پیشنهادشده است.

به تازگی تیمی از پژوهشگران حوزه ژنتیك جمعیت به سرپرستی لی جین (Li Jin) در بررسی های خود دریافتند كه هر دو سمت این ماجرا یعنی پدر و مادر بر نوع زبان فرزندان تاثیر دارند. بر این اساس مشخص شد كه در زبان های هندواروپائی خط كروموزوم پدری بر واژگان و لغات تاثیر داشته و خط ژنتیكی مادری نیز در شكل گیری نوع تلفظ و لهجه فرزندان دخیل است.

در این مطالعات، دانشمندان به بررسی ارتباط زبان شناسی ژنتیكی 34 جمعیت مختلف انسانی كه به زبان های متفاوت هندواروپایی صحبت می كردند پرداختند. آن ها با گردآوری ساختار كروموزوم Y و میتوكندری دی ان ای گروه های مختلف افرادی كه به این زبان ها سخن می گفتند، تاثیراتی كه از سمت پدر و مادر به نسل های بعدی منتقل شده است را مطالعه كردند. بر این اساس مشخص شد كه تمام گروه های هم خانواده ازنظر زبانی دارای جهش های ژنتیكی ثابتی بودند كه از دوره پارینه سنگی یعنی حدود 10 هزار سال پیش تاكنون قابل ردیابی است. برای مقایسه زبان های هندواروپائی، فهرست اصلی و موجودی واج شناسی كه در این زبان ها از آن ها استفاده می شود به همراه مواردی همچون سیستم واژگان و سیستم صوت و بیان حروف به ترتیب بررسی شدند.


انتهای پیام/