اجاره‌بها در تهران، سال گذشته به لحاظ نرخ رشد میانگین 12 ماه، رقمی معادل دو برابر تورم یكساله‌ی مسكن، افزایش یافت و ركورد 4 ساله‌ی بیشترین رشد در هزینه‌‌ی اجاره‌نشینی را به ثبت رساند. اجاره‌نشین‌های پایتخت با پشت‌سر گذاشتن تورم 20 درصدی یك سال 96 و تورم نقطه‌ای 25 درصد در اسفند پارسال، وارد سال 97 شده‌اند و قراردادهای امسال -برای تمدید مدت اجاره یا برای مستاجرهای جدید در این بازار- از بابت تعیین اجاره‌بها تحت تاثیر دو نیروی غیر هم جهت، منعقد می‌شود.

گزارش «دنیای‌اقتصاد» از آنچه در سال 96 برای اجاره‌نشین‌ها رقم خورد، حاكی است: آرامش نسبی اجاره‌بهای مسكن در تهران طی سال‌های 94 و 95، تقریبا از اوایل سال گذشته به دو علت خاتمه یافت. به‌طوری كه ریزنوسانات تك رقمی اجاره‌بها در سال‌های ركود معاملات مسكن (میزان تغییر در هر ماه در مقایسه با ماه مشابه سال قبل از آن)، از ابتدای سال 96 شیب دو رقمی به خود گرفت و در انتهای همان سال مبالغ اجاره تا نزدیك 30 درصد افزایش نقطه‌ای پیش رفت.

متوسط اجاره‌بهای آپارتمان در تهران در سال 96 معادل 20 درصد در مقایسه با سال 95 افزایش یافت. متوسط قیمت مسكن در همین مدت، رشد 10 درصدی داشته كه به این ترتیب شیب تورم مسكن بر اساس ارقام میانگین 12 ماه سال 96 به اندازه‌ی نصف تورم اجاره بوده است. درحال حاضر با احتساب متوسط اجاره‌بها در قراردادهای اجاره‌ی اسفند 96، متر مربعی 28 هزار و 900 تومان در شهر تهران است. این مبلغ بدون دریافت پول پیش (رهن) و براساس دریافت 100 درصد اجاره‌ی ماهانه، از سوی دفتر برنامه‌ریزی و اقتصاد مسكن اعلام شده است كه به معنای آن است كه یك واحد مسكونی 50 متر مربعی در شهر تهران در آخرین ماه از سال گذشته با میانگین مبلغ نزدیك به یك میلیون و 500 هزار تومان اجاره داده شده است.

با این حال، متوسط اجاره بها در مناطقی همچون منطقه‌ی 5 (پرتقاضاترین منطقه برای اجاره و خرید) در اسفند پارسال بیش از 33 هزار تومان در هر مترمربع بوده است. بررسی‌های «دنیای‌اقتصاد» درباره‌ی اوج‌گیری اجاره‌بها در تهران نشان می‌دهد: «كاهش ناگهانی آپارتمان‌‌های اجاره‌ای» در سال پیش رونق معاملات خرید مسكن –سال 96- از یكسو و «اثرپذیری بهای‌ اجاره از تغییرات افزایشی بهای خرید» از سوی دیگر، دو علل كلیدی برای صعود هزینه اجاره‌نشینی در تهران است.