به‌گزارش گروه چندرسانه‌ای رادیو جوان؛ اگر برای گسل‌های اقتصاد ایران چاره‌ای نشود، دیر یا زود گسل‌های اجتماعی را نیز فعال می‌كند و این، آینده خوبی را نوید نمی‌دهد.

اگر جای مقامات بودیم این پرسش را مطرح می‌كردیم كه آیا بودجه و توان مالی دولت دیگر كشش سیاست‌های حمایتی بیشتر را دارد یا خیر؟ پاسخ واضح است: خیر. آیا دولت دیگر توانایی استراتژی حمایتی از سركوب قیمت گرفته تا دادن انواع و اقسام یارانه‌ها را دارد؟

اگر پاسخ این پرسش نیز منفی است، پس باید نه یك دم دیرتر، كه هم‌اكنون سیاست‌های اصلاح اقتصادی را آغاز كند.

شاید لیست اصلاحاتی كه باید پیگیری شود عنوان‌هایی داشته باشد كه به غیر از گروه‌های ذی‌نفع، با اعتراض بخش بزرگی از توده‌ها نیز همراه باشد، اما اجرای این بسته می‌تواند طی مدتی اثر خود را بر سطح اشتغال و رفاه عمومی بگذارد و اگر دولت خواهان آن است كه نارضایتی اجتماعی به مانعی تازه برای انجام اصلاحات بدل نشود، باید آستین‌ها را بالا بزند.

اصلاح نظام بانكی، اصلاح صندوق‌های بازنشستگی، اصلاح مدیریتی و مالكیتی شركت‌های خصولتی، اصلاح مالیاتی، اصلاح نظام ارزی، كاهش مجوزدهی به فعالیت‌های اقتصادی، كاهش بوروكراسی دولتی، كاهش هزینه‌های جاری دولت، كاهش چشمگیر تعرفه‌ها، حذف یارانه‌ها، بازكردن قوانین دست و پاگیر سرمایه‌گذاری خارجی در همه صنایع و قدرت عمل دادن به سرمایه‌گذاران اعم از داخلی یا خارجی برای فعالیت اقتصادی و در یك كلام باز كردن تنگناهای كسب‌و‌كار و دادن آزادی كامل به مكانیزم بازار در همه بخش‌های اقتصادی، لیست اصلاحاتی است كه با اطمینان می‌توان گفت، دولت اقدامی برای اجرا شدن آن نمی‌كند.

نكته‌ای عذاب‌‌آور در این بین وجود دارد و آن كمبود دانش لازم و شناخت كامل برای انجام هر یك از این اصلاحات است. به‌عنوان مثال می‌توان دریافت كه دولت واقعا تمایل به انجام اصلاحات بانكی دارد، اما به غیر از مانع گروه‌های ذی‌نفوذ، بخشی از مساله فقدان علم به چگونگی انجام اصلاح در حیطه خرد است. به‌نظر می‌رسد ما در هر زمینه‌ای كه آگاهی كافی به مساله نداریم باید صریحا آن را عنوان كنیم و از ظرفیت‌های جهانی برای انجام آن بهره ببریم. این نیست كه تصور كنیم فقط برای بهره‌برداری از چاه‌های نفت و گاز یا برای صنعت هوانوردی نیاز به تكنولوژی پیشرفته و مشاوره خارجی داریم، معضلات اقتصادی اموری بس پیچیده‌تر و غامض‌تر هستند و تبعات آن برای شهروندان بسی بیشتر است. این نبوده كه مثلا در بحران بانكی ایرلند، تنها ایرلندی‌ها راه عبور از بحران را استخراج كرده باشند، یا یونانی‌ها خود را بی‌نیاز از مشاوره دانسته باشند. پس از آنكه عزم كافی برای انجام اصلاح ایجاد شد ما باید از پیشرفته‌ترین راهكارهای جهانی برای انجام این اصلاحات بهره ببریم.

جنس مشكلات اقتصادی ما به‌گونه‌ای است كه هر چه صبر كنیم، وضعیت فردا بدتر از امروز خواهد بود، پس نمی‌توان در چارچوب گذشته بازی كرد و روز را به شب رساند. باید تا دیر نشده تصمیم گرفت و جراحی اقتصادی را به‌صورت جدی آغاز كرد و به پیش برد. راه دومی وجود ندارد!

"مهای نفت" بررسی كرده است.

انتهای پیام/