لارنژیت به التهاب حنجره گفته می‌شود. لارنژیت می‌تواند موجب بدصدایی یا از دست دادن موقتی صدا به دلیل تحریك تارهای صوتی شود. اگر لانژیت كمتر از 3 هفته طول بكشد، لارنژیت حاد نامیده می‌شود و اگر بیشتر از 3 هفته طول یكشد به آن لارنژیت مزمن می‌گویند. لارنژیت مزمن معمولاً در میان‌سالی رخ می‌دهد و در مردان شایع‌تر از زنان است. دود سیگار و سایر دخانیات باعث تحریك لارنژیت می‌شود و روند بهبودی و ترمیم این بیماری را نیز مختل می‌كند. دود سیگار موجب متورم و پرخون شدن مخاط حنجره می‌شود و در نتیجه كیفیت صدا نیز تغییر می‌كند.در مراحل اولیه اریتما (سرخ‌شدگی پوست) و تورم در دریچهٔ نای، چین آری اپیگلوتیك، غضروف آریتنوئید و چین‌های وستیبولار مشاهده می‌شود. در مراحل بعدی تارهای صوتی و بخش‌های سابگلوتیك پایین گلو نیز درگیر می‌شوند. ترشحات چسبنده‌ای بین تارها و منطقهٔ آریتنوئیدی وجود دارند. گاهی و به‌ویژه در زمانی كه از تارهای صوتی، بیش از حد كار كشیده شده باشد، خونریزی‌های زیرمخاطی دیده می‌شوند. اگر عامل لارنژیت، عفونت باكتریایی یا قارچی باشد، برای درمان آن از آنتی‌بیوتیك یا داروهای ضد قارچ استفاده می‌شود. در باقی موارد، استفاده از آنتی‌بیوتیك‌ها تأثیری ندارد.
چنانچه بدصدایی یا از دست دادن صدای بیمار، به‌دلیل وجود گره در تارهای صوتی باشد، پزشكان معمولاً عمل جراحی یا گفتاردرمانی را پیشنهاد می‌كنند.