تزریق انسولین همزمان با روزه داری باعث افت قند خون و افزایش خطر كمای هیپوگلیسمی (كمای ناشی از افت قند خون) می شود. آن گروه از مبتلایان به دیابت نوع 2 كه چند نوبتدر اروز انسولین تزریق می كنند هم اجازه روزه داری طولانی مدت را ندارند، اما افرادی كه از انسولین های طولانی اثر و آهسته رهش استفاده می كنند، تحت نظر پزشك قادر به روزه داری هستند. درواقع، این انسولین ها طی 24 ساعت سطحی ثابت و خفیف از انسولین را برای بدن فراهم می كنند. به این ترتیب، فرد دیگر دچار افت قند ناگهانی نمی شود.
بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 كه فقط با رعایت رژیم غذایی و مصرف قرص هایی مثل متفورمین، گلوتازون، آكاربوز و... (داروهایی كه باعث ترشح انسولین نمی شوند) بیماری شان را تحت كنترل دارند، با تمهیدات خاصی می توانند روزه بگیرند. این افراد باید تحت تظر پزشك، داروهای خود را بین افطار تا سحر تقسیم كنند و با فازایش مصرف آب و اندازه گیری به موقع قند خون روزه بگیرند.
جالب است بدانید روزه داری برای این افراد یك نعمت است زیرا با كمك آن می توانند استرس خود را كاهش دهند در عین حال وزن كم كنند. به این ترتیب قند خون نیز بهتر كنترل می شود، اما اگر فرد از قرص هایی استفاده می كند كه باعث ترشح انسولین می شوند (از جمله گلی بن كلامید و گلی كلازید) بهتر است مصرف آنها را به وعده افطار (بعد از باز كردن روزه و قبل از مصرف وعده اصلی) موكول كند. البته همه این شرایط را پزشك باید تایید كند و قند خون تحت كنترل باشد.