مهم‌ترین خطر اصلی روزه داری برای افراد دیابتی، افت قند است. افت قند می‌تواند باعث كُما و حملات قلبی شود، كه خطر بعدی، افزایش شدید قند است كه معمولاً ناشی از خوردن زیاد غذا‌های پر كالری در سحر یا افطار است، البته اگر بیشتر از 250 نباشد، آثار بد آن در كنار 11 ماه دیگر قابل اغماض است.
خطر دیگری كه برای دیابتی‌های نوع یك مطرح است، حالت كتواسیدوز دیابتی است كه ناشی از كاهش دوزاژ و دفعات تزریق انسولین به منظور جلوگیری از افت قند است و به صورت بدحالی شدید، درد شكمی و استفراغ بروز می‌كند.
زمانی كه قند خون كمتر از 60 باشد، فرد روزه دار باید روزه خود را بخورد، افرادی كه قند خون كمتر از 70 قبل از ساعت 11 صبح داشته باشند، خصوصاً در صورت استفاده از دارو‌های انسولین و دارو‌های محرك انسولین مثل گلی بن كلامید و رپاگلیناید «با نام‌های تجاری نوونورم و نیوبت» در وعده سحری و همچنین افرادی كه قند خون بیشتر از 300 داشته باشند نیز باید از روزه داری خودداری كنند.