زنان و مردان زیادی هستند كه در سن باروری بوده و از سرطان رنج می‌برند. درمان سرطان می‌تواند به نوعی با آسیب به سلول‌های جنسی (تخمك و اسپرم) منجر به كاهش و یا از بین رفتن باروری شود. احتمال آسیب‌های وارده به سیستم تولید مثل بستگی به سن و جنسیت بیمار و همچنین مدت زمان دوره درمان دارد. بیشترین آسیب جدی از طریق رادیوتراپی و به تخمدان‌ها و بیضه‌ها وارد می‌شود. اگر چه تولید اسپرم می‌تواند پس از اتمام دوره درمانی بازگشت داشته باشد ولی در مورد تخمك، این قضیه صادق نیست. از دست رفتن تخمك‌ها به صورت دائمی بوده و منجر به یائسگی زود هنگام خواهد شد. هر چه سن زن در زمان دوره درمانی پایین‌تر باشد، احتمال بروز یائسگی در آن كمتر است. در موارد وجود سرطان، هدف درمان سرطان است حتی اگر منجر به ناباروری شود. با این وجود راه كارهایی وجود دارد كه بتوان قبل و یا بعد از اتمام دوره درمانی سرطان، باروری را حفظ نمود.
حفظ باروری در جوانانی كه هنوز ازدواج نكرده‌اند و فرزندی ندارند یا افراد در معرض خطر ناباروری و نیز مبتلایان به سرطان، از اهمیت بسیاری برخوردار است. بر همین اساس، یك جراح و متخصص زنان برای رفع نگرانی این افراد گفته است: كسانی كه تاكنون ازدواج نكرده‌اند و نگرانند كه به علت افزایش سن به هنگام ازدواج، دچار كاهش باروری شوند و یا زوج‌هایی كه فعلاً تصمیم به بچه دار شدن ندارند اما همواره دچار استرس هستند كه مبادا در آینده دچار مشكل در باروری شوند، خانم‌هایی كه سابقۀ نارسایی زودرس تخمدان در اقوام خود به ویژه اقوام درجه یك خویش را دارند و مهم‌تر از همه افرادی كه دچار بیماری‌هایی چون سرطان و اندومتریوز هستند كه به صورت جدی باروری آن‌ها را تهدید می‌كند، می‌توانند به نوعی از روش‌های حفظ باروری استفاده كنند.