با توجه به اینكه دیابت از عوامل خطر بیماری های قلبی-عروقی است و معمولاٌ با عوامل خطر دیگر همراهی دارد (و گاهی شاید ایجاد كننده آنها باشد)، مبتلایان به دیابت باید بیش از دیگران مراقب سلامت قلب و عروق خود باشند. پژوهشهای فراوان پزشكی نیز نشان داده اند كه عوامل خطر قلبی- عروقی در مبتلایان به دیابت نوع 2 شایعتر هستند.قلب یك پمپ عضلانی به اندازه مشت گره كرده انسان است كه در هر دقیقه به طور متوسط 60 تا 100 بار می تپد و خون را در بدن به گردش در می آورد. گردش خون سبب می‏شود كه اكسیژن و مواد غذایی به اندام های بدن برسد و مواد زائد ناشی از فعالیت سلول ها نیز دفع گردد. عضله قلب هم از این قاعده مستثنی نیست و باید خونرسانی مناسب داشته باشد تا این كار حیاتی خود را به درستی انجام دهد. خونرسانی به عضله قلب توسط رگ هایی موسوم به «سرخرگ های كرونر» صورت می گیرد. رسیدن خون به قلب و میزان فعالیت عضله قلب تا حدی مشابه وضعیت عرضه و تقاضا است؛ هرچه قلب فعالیت بیشتری داشته باشد (مثلاٌ هنگام فعالت‏های سنگین بدنی یا اضطراب و تنش)، به خون بیشتری احتیاج خواهد داشت. سرخرگ‏های كرونر باید بتوانند این افزایش نیاز را تأمین كنند و گرنه سلولهای عضله قلب با مشكل روبرو خواهند شد.
تصلب شرایین و همچنین پیدایش لخته درون رگ‏های كرونر سبب می شود كه خونرسانی به سلول های عضله قلب كاهش یابد. در نتیجه كمبود اكسیژن و مواد غذایی و انباشت مواد زائد در عضله قلب، دردی پدید می آید كه به «درد قلبی» یا «آنژین صدری» معروف است. اگر سرخرگ كرونر به طور كامل (به وسیله تنگی شدید یا لخته خون) بسته شود، سلول‏های قلبی مربوط به حوزه آن سرخرگ خواهند مرد كه به این وضعیت «انفاركتوس قلبی» می‏گویند. گاهی نیز در اثر اختلال شدید و گسترده در كاركرد عضله قلب، مرگ ناگهانی رخ می دهد.