آكنه یا رُخ‌جوش یا جوش غرور جوانی كه مردم آن را با عنوان جوش‌های ناشی از غرور جوانی می‌شناسند یكی از شایع‌ترین بیماری‌های پوستی و شایع‌ترین علت مراجعه بیماران به پزشكان متخصص پوست است.
این بیماری معمولاً هم‌زمان با بلوغ شروع می‌شود. در تقسیم‌بندی بیماری‌های پوستی، آكنه جزو یكی از بیماری‌های زائده‌های پوست یعنی مو است. ریشه مو در فضای كانال‌مانندی به اسم فولیكولِ مو قرار گرفته و رشد می‌كند. از طرف دیگر، غدد چربی به عنوان یكی دیگر از زوائد پوستی، ترشحات خود را داخل فولیكول مو تخلیه می‌كنند كه به سمت بالا حركت كرده و روی سطح پوست پخش می‌شوند.
سطحی‌ترین لایهٔ پوست، لایه شاخی نام دارد و سلول‌های پوستی كه از لایهٔ سازنده منشأ می‌گیرند، به آهستگی به سمت بالا حركت كرده و در نهایت از بین رفته، لایه شاخی را به وجود می‌آورند. این روند را روند شاخی شدن می‌گویند.
اساس ایجاد آكنه، اختلال در تركیب و شدت چربی ترشح شده از غدد چربی و همچنین اختلال در روند و شدت شاخی شدن است. بلوغ مهم‌ترین عامل آغازكننده آكنه است و علت آن هم افزایش هورمون آندروژن می‌باشد. ثابت شده‌است كه هورمون آندروژن یا هورمن مردانه باعث افزایش تولید چربی و همچنین افزایش روند شاخی شدن پوست می‌شود. تشخیص آكنه، یك تشخیص كلینیكی است. یعنی پزشك با معاینه بیمار شاكی از عارضه پوستی و با مشاهده نوع ضایعات، ضمن تشخیص بیماری، شدت آن را نیز تشخیص می‌دهد تا پروتكل درمانی لازم را برنامه‌ریزی كند. تشخیص بیماری آكنه برای پزشكان و به‌خصوص پزشكان متخصص پوست راحت است . اگر یك پزشك صورت بیمار را معاینه می‌كند، بیشتر از هر چیز قصد ارزیابی شدت بیماری را دارد تا بخواهد بیماری آكنه را تشخیص دهد.