تقریبا 1 میلیون آمریكایی از پاركینسون، بیماری عصبی پیش رونده ای كه حركت بدن، تعادل و سخن وری را مورد هدف قرار می دهد، رنج می برند. برای بیماران پاركینسونی، مجموع علائم گستردگی فراوانی دارد. لرزش و اسپاسم بخش هایی از بدن كه مربوط به سخن وری هستند بسیار شایع اند. برخی از بیماران حتی توانایی عبور از یك در را هم ندارند و احساس می كنند پاهای شان به زمین چسبیده است.هیچ آزمایش منحصر به فردی وجود ندارد كه ابتلا به پاركینسون را تائید كند، در اصل حتی علت بیماری هم در بیماران خاص مشخص نیست. اما در حقیقت دكترها متوجه می شوند به صورت تكنیكی چه اتفاقی رخ می دهد. برخی نورون ها (سلول های عصبی)، از دستورات ارسالی به صورت صحیح پیروی نمی كنند و می میرند. در همین حین مغز تولید دوپامین را متوقف می كند. دوپامین ماده فعال كننده ای است كه تنظیم حركت را به عهده می گیرد.این بیماری به ایجاد افسردگی در میان 60 درصد بیمارانش شهرت دارد. در حقیقت طبق اظهارات بنیاد بیماری پاركینسون، افسردگی بیشترین علامتی بوده كه در میان بیماران پاركینسونی مشاهده شده.در زمان مناسب، مبتلایان به پاركینسون می توانند به راه كارهای جدید درمان اتكا كنند، مثل شبیه ساز عمیق مغز و رژیم های دارویی جامع. با استفاده از این راه ها می توانند سرعت پیشرفت بیماری را كاهش دهند. اگرچه سرعت بالا و اثرات مخرب می توانند بسیار ناخوشایند باشند اما پاركینسون هیچگاه كشنده نیست.