در حال حاضر هیچ علت مشخصی برای اوتیسم كشف نشده است؛ اما احتمال تاثیر عوامل ژنتیكی و دارویی در بروز این بیماری وجود دارد. در بعضی از خانواده ها مشاهده شده است كه این بیماری نسل به نسل انتقال پیدا می كند. در موارد دیگر می توان به مادران بارداری اشاره كرد كه در زمان بارداری دچار بیماری های عفونی می شوند و نوزاد مبتلا به بیماری اوتیسم شده است.علائم شایع اوتسیم شامل عدم برقراری ارتباط چشمی، ناتوانی كلامی، انواع رفتارها و علائق و بازی های تكراری، تاخیر در یادگیری حرف زدن و صحبت كردن، بی توجهی به احساس درد، تغییرناپذیر بودن، وابستگی شدید به پدر و مادر، عدم ارتباط با دیگران و تداخل در روابط اجتماعی می شود.بیماری اوتیسم در یك جلسه درمان قابل تشخیص نیست؛ در نگاه اول شاید كودك دچار اوتیسم، یك معلول ذهنی، دارای اختلال رفتاری یا حتی ناشنوا به نظر بیاید. درمانگر با توجه به رشد ذهنی كودك، بررسی مشاهدات والدین، رفتارهایی كه كودك از خود بروز می دهد، سعی می كند در چندین جلسه با كودك ارتباط برقرار كند تا بتواند به طور دقیق بیماری را تشخیص دهد.كودكان مبتلا به بیماری اوتیسم یا قادر به تكلم نیستند یا در مقایسه با سنشان دچار تاخیر كلامی اند یا كلام دارند اما جملاتشان معنی دار نیست و كلام دیگران را اكو می كنند یا بازتاب می دهند. گفتاردرمانی در قالب تمرینات كلامی برای بهبود وضعیت گفتار كودك و افزایش توانایی او در مهارت های كلامی بسیار موثر است.