پیسی، بَرَص، لك و پیس یا ویتیلیگو یك اختلال تولید رنگدانه است كه در آن ملانوسیتها (سلولهایی كه رنگدانه تولید میكنند) در قسمتهایی از پوست، غشاهای مخاطی و شبكیه تخریب شدهاند.
حدود یك تا دو درصد جمعیت دنیا یا (50–40 میلیون نفر)، به بیماری پیسی مبتلا هستند. 95٪ افراد قبل از 40 سالگی علائم را نشان دادهاند. بیماری تمام نژادها و هر دو جنس را یكسان تحت تأثیر قرار میدهد. بهنظر میرسد پیسی در افراد مبتلا به بیماریهای اتوایمیون شایعتر است. این بیماریهای اتوایمیون عبارتاند از: پركاری غده تیروئید، نارسایی قشر غده فوق كلیه، آلوپسی آره آتا و آنمی پرنسیوز.
پیسی میتواند بیماری ارثی باشد یعنی در بین افراد فامیل بروز كند كودكانی كه والدینشان مبتلا به این بیماری هستند بیشتر احتمال ابتلا به پیسی دارند. با این حال بیشتر كودكانی كه یكی از والدینشان مبتلا به پیسی باشند به بیماری مبتلا نمیشوند و بیشتر افراد مبتلا به پیسی سابقهای از این بیماری را در فامیل ندارند.ایران موفق به درمان قطعی بیماری ویلتیگو (لك و پیس) شدهاست. این روش برای اولین بار در دنیا در ایران توسط پژوهشكده رویان ارائه شدهاست. محققان ایرانی با جداسازی سلولهای ملانوسیت از نواحی سالم پوست و تفكیك آنها در آمایشگاه، آنها را به محلهای فاقد رنگدانه تزریق میكنند. پس از 2–3 هفته، رنگدانهسازی در پوست شروع میشود. این در حالی ست كه در روشهای خارجی برای درمان این بیماری، تزریق از طریق تاول ایجاد شده و ایجاد خراش روی نقاط فاقد رنگدانه و استفاده از اشعهٔ ماورای بنفش استفاده میشود كه ممكن است منجر به سرطان شود.