در آرتریت روماتوئید سیستم ایمنی به دلایل نامشخصی، به سلول های غشای مفصلی حمله می كند و سبب التهاب در غشای مفصلی می شود.
در نتیجه این لایه نازك، ضخیم می شود و در محل مفصل مبتلا، تورم، گرمی و گاهی قرمزی بروز می كند. با پیشرفت بیماری بافت های ملتهب بر غضروف و استخوان های اطراف اثر می گذارد و سبب تخریب آنها می شود. رباط ها و تاندون ها نیز ضعیف می شوند و قادر به محافظت از مفصل در برابر فشارهای روزمره نیستند.
مطالعات نشان می دهد بیشترین صدمات به استخوان ها و مفاصل طی یكی دو سال اول بیماری خر می دهد كه ضرورت تشخیص سریع و شروع به موقع درمان مناسب را می طلبند.در بعضی موارد علاوه بر مفاصل زانو، آرنج، مچ دست و مفاصل بین انگشتان، سایر قسمت های بدن مانند عضلات پوست، ریه ها، اعصاب محیطی و چشم نیز گرفتار می شود یا برخی بیماران دچار خستگی، كاهش وزن و تب خفیف می شوند كه به همین دلیل «بیماری روماتوئید» گفته می شود. اگرچه ممكن است این بیماری در هر سنی حتی كودكان و جوانان نیز دیده شود اما عموما در میانسالی بروز می كند و علائم بیماری در سنین مختلف، متفاوت خواهد بود. شیوع آرتریت روماتوئید در زنان 3 برابر مردان و بیشتر بین 30 تا 60 سالگی است.