بیماری اولین بار در سال 1944 در كریمه اوكراین شرح داده شد و نام تب خون‌ریزی دهنده برای آن اعلام شد. در سال 1969 معلوم شد بیماری‌زای ایجادكننده تب خون‌ریزی دهنده در كریمه مشابه همان بیماری است كه در سال 1956 در جمهوری دموكراتیك كنگو مشاهده شده‌است. از این رو با توجه به مشابهت نشانه‌ها در هر دو مكان، به بیماری، نام كنونی داده شد. تب خونریزی‌دهنده كریمه-كنگو در انسان، بیماری شدیدی همراه با مرگ و میر حدود 30 ٪ ایجاد می‌كند و شیوع بیمارستانی آن نیز بسیار بالا است.عامل بیماری ویروسی از خانواده Bunyaviridae و جنس Nairovirus است. این ویروس دارای پوشش پروتئینی است و قطر ساختمان آن 85 تا 100 نانومتر است و از گروه آران‌ای‌های تك رشته‌ای است. مقاومت ویروس در برابر گرما كم است و در دمای 56 درجه سلسیوس به مدت 30 دقیقه از بین می‌رود؛ بنابراین پختن گوشت یا پاستوریزه كردن شیر باعث از بین رفتن ویروس می‌شود. ضمناً ویروس می‌تواند در خون به مدت 10 روز در دمای 40 درجه سلسیوس مقاومت كند. ویروس در محیط اسیدی مثلاً اسید استیك دو درصد (و یا محیط اسیدی ایجادشده پس از جمود نعشی) از بین می‌رود و همچنین در برابر سدیم هیپوكلریت یك درصد و محلول دو درصد گلوتار آلدئید یا ضدعفونی‌كننده‌های فنول 3 تا 5 درصد، حساس است. با اینكه مواد شوینده مانند صابون ویروس را از بین نمی‌برند ولی تا حدی ویروس را غیرفعال می‌كنند. اسیدوزی كه پس از چند ساعت از ذبح دام در جسد حیوان پیدا می‌شود موجب از بین رفتن ویروس می‌شود. در كشتارگاه‌های صنعتی، لاشه دام به مدت 24 ساعت در دمای 4 درجه سلسیوس نگهداری می‌شود تا ویروس از بین برود. نگهداری گوشت در یخچال منزل در دمای 1+تا 4+ درجه سلسیوس به مدت حداقل 24 ساعت نیز ویروس را از بین می‌برد.