بیماری ام اس (Multiple sclerosis) یك بیماری ناتوان‌كننده است كه مغز و نخاع را تحت تاثیر قرارداده و باعث از دست‌دادن كنترل، دید، تعادل و حواس (بی حسی) می‌شود. در بیماری ام اس اعصاب مغز و نخاع توسط سیستم ایمنی بدن آسیب می‌بینند، كه به این اختلال بیماری خودایمنی نامیده می شود. بیماری های خودایمنی بیماری هایی هستند كه در آن‌ها سیستم ایمنی بدن كه وظیفه‌شان حفاظت از بدن و نابودكردن آسیب رسان‌های خارجی همچون باكتری هاست، به اشتباه شروع به حمله به بافت‌های بدن می‌نمایند.واقعیت این است كه در بیماری ام اس، سیستم ایمنی بدن شروع به حمله به مغز و نخاع دوتا از اجزاء مهم كه سیستم مركزی اعصاب را كنترل می‌كنند، كرده و باعث فلج شدن و از كارافتادگی آنها می‌شود. سایر بیماری‌هایی خودایمنی شامل لوپوس و آرتریت روماتوئید می‌گردد. سیب دیدن اعصاب در بیماری ام اس سیستم مركزی اعصاب از میلیون‌ها عصب تشكیل شده كه وظیفه انتقال پیام‌ها بین مغز و اجزای بدن را برعهده دارند. این اعصاب پوشیده از لایه‌ای محافظ بنام myelin (نوعی چربی) كه از تداخل اعصاب باهم جلوگیری می‌نماید(كاری كه لایه محافظ سیم‌های الكتریكی انجام می‌دهد). در بیماری ام اس سیستم ایمنی بدن شروع به آسیب رساندن به این جربی ها كرده و با این كار باعث می‌شود، انتقال پیام توسط این اعصاب مختل شده و مغز قدرت كنترلی خود بربدن را از دست دهد. در این شرایط بدن دچار كاملا فلج و ناتوان می‌گردد.واقعیت این است كه هرچند كه درمانی برای بیماری ام اس وجودندارد، اما با درمان و مراقبت می‌توان حملات ام اسی و سرعت پیشرفت بیماری را كاهش داد. برطبق انجمن ملی ام اس آمریكا حدود 400000 آمریكایی به این بیماری مبتلا هستند و این بیماری بین زنان دو تا سه برابر شایع‌تر از مردان است. همچنین بیشترین خطر ابتلا به این بیماری بین نوجوانی و سن 50 سالگی است.