این بیماری درجات مختلفی دارد ممكن است تنها یك نقص ساده باشد كه زندگی طبیعی بیمار را تا حدودی محدود می‌كند یا ممكن است ناتوانی شدیدی باشد كه در آن به مراقبت‌های اساسی نیاز است. كودكان مبتلا به اوتیسم مشكلات ارتباطی دارند و از درك احساسات یا تفكرات سایرین عاجز هستند؛ بنابراین برای آنها مشكل است كه احساسات‌ خود را از طریق كلمات، ژست‌ها، حالات صورت یا لمس كردن بیان كنند. یك كودك اوتیسمی كه حساسیت بالایی دارد، ممكن است در مواجهه با صداها، تماس، بوها یا دیدن مناظری كه برای دیگران عادی است، دچار مشكلاتی جدی یا در برخی موارد دردناك باشد. كودكان مبتلا به اوتیسم ممكن است حركات بدنی تكراری و تقلیدی مانند تاب خوردن، قدم زدن یا دست زدن را انجام دهند و واكنش‌های غیر معمول نسبت به مردم داشته باشند یا به اشیا وابستگی شدید پیدا كنند و در مقابل تغییرات در روال عادی زندگی مقاومت نشان دهند یا رفتارهای پرخاشگرانه داشته باشند و به خودشان آسیب برسانند. گاهی اوقات ممكن است اصلا متوجه افراد، اشیا یا فعالیت‌های اطراف‌ خود نشوند. برخی از این كودكان ممكن است دچار تشنج‌های شدید شوند؛ در برخی موارد این تشنج‌ها در دوران بلوغ رخ می‌دهد.