هر ساله تعـداد 5٫6 میلون نفر به این مقدار افزوده میگردد. فاجعه انسانی مربوط به ایدز بی مانند است.
بیشتر موارد راه های انتقال ویروس HIV میـتـواند بـه طرق مخـتلف بـه رفـتـار بشر مربوط گردد؛ مانند مواد مخدر و فعالیتهای جنسی. درحالی كـه ایـنگونه رفتارها در بـرخی از جوامع رواج بسیاری یافته است، اغلب آنها را می تـوان بــا آموزش و مشاوره منـاسب تـغیـیر داده و یا اصـلاح نـمـود. چـندین كشور از قبیل تایلند و اوگاندا توانسته اند با سعی بسیار در این زمینه با موفقیت میـزان انتشار ایــن بـیـماری را كاهش دهند.از آنجایی كه احتمال تولید یك دارو و یا واكسن در آینده نزدیك كم می باشد، تلاش برای كاستن بیماری مسری ایدز باید به عـنوان هدفی اولیه بر پیشگیری از این بیماری تمركز یـابد. پــزشكان و ارائه كنندگان اقلام بـهداشتی باید نقش عمـده ای در ارائه مشـاوره و اطلاع رسانی های پیشگیرانه ایفا نمایند. برای پزشكان مهم است كه بدانند پیشگیری از ایدز نیازی به مهارتهای مشاوره ای و مداخلات روانشناختی گسترده ندارد. پیشگیری بـعنوان بخشی از آموزش سلامتی روزمره بوده و با تشخیص و سنجش ریسك و فراهم آوردن اطلاعات میتوان رفتارهای پرخطر را اصلاح نمود. در جواب سؤال، “چه افرادی در معرض خطر این بیماری قرار دارند؟” در یك كلمه-همه! پزشكان فرض را بـر این میگیرند كه تمامی بیمارانشان — نوجوانان و جوانان — در معرض خطر ابتلا قرار دارنـد. آنـها از هـر كـدام سـؤالاتی خاص درباره رفتارهای جنسی و رفتارهای پر خطر دیگر پرسیده، و بر این اساس مشاوره و آموزش خود را ارائه مینمایند. تصور اینكه فردی در خطر ابتلا قرار ندارد، یك عمل خطرناك و گمراه كننده است.
