بَدبویی دَهان یا هالیتوز مشكل شایعی است. دلیل نخست مراجعات فساد دندان و دلیل دوم بیماری لثه است.
در بیشتر موارد (90-85 درصد)، بدبویی دهان از خود دهان ناشی می‌شود. شدت بدبویی در ساعات روز متفاوت است. خشكی دهان (در اثر استرس یا روزه‌داری)، خوردن بعضی مواد غذایی (مانند سیر، پیاز، گوشت، ماهی و پنیر) و مصرف دخانیات و الكل در افزایش و كاهش شدت بدبویی تأثیر دارند.

بدبویی دهان می‌تواند دائمی (مزمن) باشد، كه 25٪ از جمعیت انسانی با شدت‌هایی متفاوت با این مسئله روبرو است.
در ژاپن یك چهارم افراد بالای 30 سال از این موضوع رنج می‌برند و در كالیفرنیا این امر تبدیل به وسواس شده است.

گاه در برخی افراد در مورد بدبویی دهان، توهم بویایی پیش می‌آید. این توهم كه معمولاً كوتاه‌مدت است به ندرت نشانه‌ای از صرع لوب گیجگاهی مغز است. علاوه بر عدم رعایت بهداشت دهان و دندان، گاهی نفس بدبو ناشی از بیماری یكی از ارگان های بدن است كه برای درمان باید به پزشك مراجعه شود. نوشیدن مقدار زیادی آب در روز، مكیدن آب نبات های بدون قند و جویدن آدامس بدون قند باعث تولید بزاق دهان و نفس مطبوع می شود. مسواك زدن زبان به طور روزانه موجب از بین رفتن باكتری های زبانی و از بین رفتن بوی دهان می شود.