تشخیص ابتلا به اچآیوی و ایدز تنها بر اساس علائم قابل اطمینان نیست. علائم اچآیوی بسیار به علائم بیماری های دیگر شبیه هستند. بنابراین تنها راه قطعی تشخیص ابتلا به اچآیوی، آزمایش اچآیوی است.
افراد مبتلا به اچآیوی ممكن است كاملا احساس سلامتی كنند و سالم هم به نظر بیایند، اما با این حال سیستم ایمنی بدنشان ممكن است آسیب دیده باشد. مهم است كه بدانیم زمانی كه یك فرد به اچآیوی مبتلا می شود، حتی اگر احساس سلامت هم بكند، می تواند ویروس را به سرعت انتقال دهد.
اگر فردی به اچآیوی مبتلا شود و تحت درمان موثر ضد ویروسی قرار نگیرد، اچآیوی در طول زمان سیستم ایمنی او را ضعیف می كند، و او را نسبت به سایر عفونت های احتمالی آسیب پذیر می كند.حدود سه تا شش هفته اچآیوی بعد از تماس با ویروس، بیمار علائم بالینی مشابه یك سرماخوردگی یا آنفولانزا شامل: تب، سردرد، زكام و بزرگی غدد لنفاوی را نشان میدهد. البته این علائم تنها در 50 تا 70 درصد بیماران مشاهده میشود. در این دوره بار ویروسی ( تعداد ویروس در خون) بسیار بالاست. طی یك تا سه هفته پاسخ ایمنی در بدن ایجاد شده، بار ویروس كاهش مییابد. علائم بالینی این مرحله بعد از مدتی (حداكثر دو ماه از زمان ورود ویروس) فروكش میكند ولی بیمار وارد مرحله بدون علامت میشود.عفونت های فرصت طلب توسط میكروبهایی ایجاد می شوند كه همیشه اطراف ما هستند، اما یك سیستم ایمنی سالم میتواند با آنها مبارزه و بر آنها غلبه كند. زمانی كه سیستم ایمنی به اندازه كافی ضعیف شود، این گونه عفونتها میتوانند ایجاد شوند و باعث ایجاد دامنهی وسیعی از علائم شوند. بعضی از این علائم میتواند بسیار شدید باشد. زمانی كه دستگاه ایمنی ضعیف میشود، برخی بیماریها مانند سرطان های خاصی نیز ایجاد میگردند.