نمی توانیم از فردی كه به این بیماری مبتلا شده انتظار داشته باشیم شوكه نشود. حتی افرادی كه رفتار پرخطر را تجربه كرده اند و احتمال بروز بیماری در مورد آنها وجود دارد باز هم امیدوارند كه به این بیماری مبتلا نشده باشند، اما وقتی جواب آزمایش مثبت می شود آنها هم غافلگیری و حال بد را تجربه می كنند. از این رو انتظار نداریم كه خیلی منطقی و آرام برخورد كنند.
در این سریال هم دیدیم كه كیوان به واسطه اینكه رفتار پرخطری نداشته و جواب آزمایش اولیه او منفی بوده، بیشتر قضیه را انكار می كند، پذیرش این موضوع برایش دشوار تر می شود و میزان شوكه شدن او افزایش می یابد. علاوه بر این به طور اتفاقی و وقتی پدرش مشغول داد و فریاد در بیمارستان بوده متوجه ابتلای خودش به بیماری می شود كه در این شرایط هم شوكه شدن زیاد و انكار طبیعی ترین اتفاق است.
ناگفته نماند در حالتی شبیه آنچه برای كیوان رخ داد خشم و ناراحتی فرد خیلی بیشتر از كسی است كه متوجه می شود ام اس دارد، چرا كه خودش را مقصر نمی داند و فرد دیگری در یك میهمانی در حالی كه او بیهوش بوده به او دارویی با سرنگ آلوده تزریق كرده است. بنابراین خشم او می تواند چند برابر افراد دیگری باشد كه به بیماری های لاعلاج مبتلا می شوند.