به باور متخصصان، برخی از نمونه های ابتلا به سرطان نیازمند ارائه روش های درمانی نبوده و بهترین حالت برای این بیماران، كنترل دائمی شرایط آن ها محسوب می شود زیرا مضرات و تاثیرات روش های درمانی از خود بیماری آسیب رسان تر هستند.باید در نظر داشت كه تمامی موارد سرطان به درمان نیازی ندارند. برخی از موارد سرطان دارای پیشینه ای طبیعی در طول تاریخ بوده و در برخی موارد برای افراد مسن، ارائه روش درمانی ضرورتی نداشته و تنها شرایط بیمار باید با دقت تحت نظر قرار گیرد. برای نمونه بسیاری از مردان كهنسال دارای نوع خفیف سرطان پروستات با حجم اندك Gleason 6 یا كمتر هستند و در این موارد نظارت فعال PSA و نمونه برداری های دوره ای برای بررسی شرایط و ایجاد ثبات ضروری بوده و نیازی به انجام روش های درمانی مانند جراحی یا تابش كه دارای عوارض جانبی است، نبوده و نباید بیماران را با این مساله درگیر كرد.
تاكنون مطالعات زیادی درباره این موضوع انجام شده و پژوهشگران در این تحقیقات به بررسی این مساله پرداخته اند كه آیا سرطان های خفیف و متوسط نیز نیاز به درمان هایی مانند جراحی و اشعه درمانی و ... دارند یا تنها باید آن ها را تحت كنترل نگهداشته و شرایط بیمار را بررسی كرد.
از جمله این گروه از بیماران سرطانی می توان به بیمارانی اشاره كرد كه دارای سرطان غدد لنفاوی خفیف بوده از نوع non-Hodgkins‌ هستند یا بیماران مبتلا به لوسمی یا سرطان خون مزمن (chronic lymphocytic leukemia) كه معمولا نیازی به انجام درمان های رایج با تبعات و آثار جانبی فراوان وجود نداشته و تنها باید شرایط بیمار تحت كنترل قرار گرفته و به طور دوره ای توسط پزشك معاینه شود.