كیفیت زندگی بیماران مبتلا به HIV/AIDS تحت تاثیر بیماری و تجربه آنان از طرد، انگ و تبعیض میباشد كه میتواند منجر به مشكلات جسمانی، روانی و اجتماعی گردد.
بیماری ایدز، قابل پیشگیری است و با رعایت مراقبتهای بهداشتی میتوان از آن مصون ماند. در سال 1996 میلادی سازمان ملل متحد، ایدز را نه تنها به عنوان یك مشكل سلامتی مورد توجه قرار داد، بلكه آن را یك مسئله بر سر راه پیشرفت بشری برشمرد. بیش از 90 درصد موارد ابتلا مربوط به كشورهای جهان سوم و در حال توسعه است. ایدز در حال حاضر یكی از پنج عامل مهم مرگ و میر بشر است.
آخرین آماری كه سازمان جهانی بهداشت از تعداد بیماران ایدز در دنیا ارائه داده حاكی از آن است كه نحوه مقابله با این بیماری بهویژه در قاره آفریقا چندان رضایتبخش نیست. وضعیت برخی از كشورهای دنیا بسیار وخیم است به طوری كه یك چهارم جمعیت كشورهای آفریقایی بوتسوانا و لسوتو به ایدز دچار هستند. در ایران نیز بر اساس این آمار حدود 100 هزار نفر حامل ویروس HIV هستند؛ هر چند آمار خیلی دقیقی در این مورد در ایران وجود ندارد.به دلیل اینكه آگاهی آنها نسبت به این بیماری پایین است. همچنین به دلیل انگ و برچسبی كه درجامعه وجود دارد و از ترس طرد شدن، نگران این هستند كه اگر مراجعه كنند و بیماری آنها تشخیص داده شود، مسائل و مشكلاتی برای آنها به وجود بیاید.
طبق تعهد بینالمللی باید تا سال 2020 بیش از 90 درصد مبتلایان از وضعیت خود آگاهی داشته باشند، اما الان 60 درصد مبتلایان ما خبر ندارند. این یكی از نیازهایی است كه باید به آن پرداخته شود و همه در بحث اطلاعرسانی آن به ما كمك كنند. اطلاعرسانی راجعبه اینكه ایدز یك بیماری عفونی مزمن است و در صورتی كه زود تشخیص داده شود و تحت مراقبت و درمان قرار گیرد، فرد میتواند یك عمر معمولی داشته باشد. درمان باعث میشود كه ویروس در بدن فرد كاهش پیدا كند، تا جایی كه دیگر قابلیت انتقال و عفونتزایی نداشته باشد.