بخش بیرونی و قابل رویت گوش یا دستگاه شنوایی در بسیاری از حیوانات یك ضمیمه طاقمانند به نام لاله گوش است.
روشهای مختلفی برای بازسازی گوش در بیماران مبتلا به میكروتیا بهكار میرود. یكی از موارد، غضروف دندهای است كه از خود بیمار یا از جسد تهیه میشود. هدف این مطالعه بررسی نتایج حاصل از بازسازی لاله گوش با استفاده از غضروف دندهای هموگرافت فرآوری شده در بانك فرآوردههای پیوندی ایران میباشد. لاله گوش پردهای از پوست و غضروف در آستانهٔ سوراخ بیرونی مجرای گوش خارجی است. لاله گوش به وسیله عضلات و رباطهایی به استخوان گیجگاهی چسبیده است لاله گوش توسط پوست پوشیده شده است. دنباله این پوست مجرا و سطح خارجی پرده گوش را میپوشاند. لاله گوش دارای دو سطح (داخلی و خارجی) و یك كنار محیطی میباشد. ماهیچههای لاله گوش عبارتند از ماهیچههای گوش قدامی، خلفی و فوقانی.این عضو در برخی جانداران مانند انسان ثابت است اما در بیشتر حیوانات، توانایی حركت و چرخش دارد. لاله گوش دارای یك اسكلت غضروفی لیفی است و برای جمع كردن و هدایت امواج صوتی و تشخیص جهت صدا بكار میرود. در انسان لاله گوش بیحركت است ولی تا اندازهای جهت صوت را میتواند تشخیص دهد. در حیواناتی كه لاله گوش وسیع تری دارند، امواج بیشتری دریافت میشود. لاله گوش امواج صوتی را به داخل سوراخ شنوایی خارجی متمركز میكند. در بعضی از حیوانات، گوشها میتوانند مانند آنتنهای رادار برای جست و جوی اصوات حركت كنند.
برای شنیدن این برنامه به آرشیو مراجعه كنید.