مگس‌پران در حقیقت سایه كدورت‌های موجود در مایع زجاجیه است كه روی شبكیه می‌افتد و به صورت یك سایه تیره دیده می‌شود. چسبندگی و ضخیم شدن رشته‌های زجاجیه، جمع شدن سلول‌های التهابی در زجاجیه یا خونریزی در درون چشم می‌تواند از عامل‌های ایجاد مگس‌پران باشد.مگس‌پران در افراد بالای 60 سال، افراد نزدیك‌بین، افراد با پیشینه جراحی چشمی (به‌ویژه جراحی آب مروارید) و افرادی كه سابقه التهاب داخل چشمی (یوئیت) دارند بیشتر دیده می‌شود.مگس‌پران عارضه بسیار شایعی است و با گذشت سن شیوع آن افزایش می‌یابد به طوریكه بیش از 70–60٪ افراد بالای 60 سال مگس‌پران را تجربه كرده‌اند. رشته‌های موجود در زجاجیه در بچه‌ها و افراد جوان معمولاً بسیار ظریف است و دیده نمی‌شود اما با بالا رفتن سن این رشته‌ها ضخیم‌تر می‌شوند و در بعضی جاها به هم می‌چسبند و باعث ایجاد كدورت می‌شوند كه سایه این كدورت بر روی شبكیه به صورت مگس‌پران احساس می‌شود.مگس پران معمولاً علت خطرناكی ندارد و نیازی به درمان نیست. در اكثر موارد پس از چند هفته تا چند ماه، مگس پران به تدریج كوچك می‌شود و فرد نیز عادت می‌كند كه آن را نادیده بگیرد. اما در مواردی كه مگس پران با سوراخ یا پارگی پرده شبكیه همراه باشد، ممكن است نیاز به اقدامات درمانی مثل لیزر یا عمل جراحی برای جلوگیری از پارگی پرده شبكیه وجود داشته باشد. كلام آخر همان‌طور كه گفته شد مگس پران قدیمی كه سال‌ها وجود داشته و تغییر خاصی پیدا نكرده است، معمولاً بی‌خطر است