آكنه منافذ بسته شده غدد چربی(دانه های سرسیاه و سرسفید)، جوش ها و ضایعات عمیق تر(كیست ها یا ندول ها) است كه در صورت، گردن، سینه، پشت، شانهها و حتی بازوها بروز می كنند.
كم و بیش اكثر نوجوانان به آكنه مبتلا می شوند. با این حال این بیماری به گروه سنی خاصی محدود نمی شود و بزرگسالان حتی تا 40 سالگی نیز می توانند به آن مبتلا شوند.
به گزارش ایسنا، اگر چه آكنه معمولاً بعد از چند سال خود به خود خوب می شود ولی نمی توان آن را به حال خود رها كرد. زیرا از آكنه ای كه درمان نشود، ممكن است تا پایان عمر جوشگاه هایی بدشكل بر روی پوست بماند. البته این جوشگاه ها نیز قابل ترمیم می باشند.
اگر چه آكنه بیماری وخیمی نیست، اما می تواند باعث بدشكل شدن صورت و در نتیجه ناراحتی روحی بیمار گردد. همچنین در موارد حاد و شدید، موجب پیدایش جوشگاه های بسیار بدشكل و دایمی می شود. باید در نظر داشت كه حتی موارد ملایم آكنه نیز می توانند موجب پیدایش جوشگاه ها شوند.آكنه به خاطر آلودگی و كثیفی پوست به وجود نمی آید. ماده موجود در نوك جوش های سرسیاه را چربی خشك شده و سلول های مرده تشكیل می دهند كه منفذ خروجی فولیكول مو را مسدود كرده اند. برای مراقبت طبیعی از پوست، روزی دو بار صورت خود را با صابون ملایم و آب ولرم بشویید. شستشوی زیاد ممكن است سبب بدتر شدن آكنه شود.