اوزون درمانی جزو پزشكی جایگزین محسوب می شوند و در این روش درمانی برای بهبودی و درمانی بعضی از بیماری ها گاز یا مایع یا محلول ازون دار را از طریق خوراكی, تزریقی, پوستی وارد بدن بیمار می كنند.
زخم های دیابتی اغلب در پی خراشیدگی های ساده ، خون مردگی و بریدگی پیش می آیند و مانند زخم بستر بدلیل وجود عفونت در زخم اغلب به سختی درمان شده و همواره باید با تركیبی از روشهای مختلف تحت درمان قرار گیرند. ارگانیسم های درون زخم در مقابل این گونه عوامل درمانگر مقاومت نموده و عملا پاتوژن ها در مقابل این درمان ها به تكثیر و وخیم تر كردن شرایط ادامه می دهند .
ازن درمانی موضعی ، اگر بصورت متوالی بكار گرفته شود ، می تواند فرصتی برای غیر فعال سازی اكثر پاتوژن های آسیب رسان را ایجاد كند . به این ترتیب چرخه شدید و خطرناك عفونت متوقف شده و این روند به بهبود و التیام زخم دیابتی می انجامد . علاوه بر این تحریك جریان خون موجب پدیدار شدن كمك های غذایی و ایمنی شناختی ضروری به جهت بهبود زخم دیابتی می گردد .س از هر مرحله اكسیژن تراپی سطح زخم را به وسیله كرم های حاوی اكسیژن فعال پوشانده تا علاوه بر ترمیم زخم باعث ریزش بافت های مرده و عفونی زخم بطور خشك شده گردد و در این مرحله زخم مسیر بهبود خود را به سمت زخم با ظاهر قرمز طی می كند.
