آرتروز یك بیماری تخریبی در مفصل است كه ازآن به بیماری مفصلی پیشرونده یاد می‌شود. از این بیماری به نام‌های استئوآرتریت و استئوآرتروز نیز یاد می‌كنند. تخریب پیشرونده مفصل در جامعه ما به نام آرتروز معروف است. با توجه به اینكه بیماری با افزایش سن پیشرفت می‌كند به آرتریت پیری نیز معروف است. علاوه برسن، علل ژنتیكی، نوع شغل و حرفه، چاقی، عوامل هورمونی و نژاد نیز می‌تواند در بروزاین بیماری دخیل باشند.مهمترین مشخصه آرتروز، تخریب تدریجی غضروف مفصلی است. قسمت دو انتهای هر استخوان، از غضروف كه بافتی است انعطاف‌پذیر ساخته شده‌است. با شروع بیماری آرتروز زانو، غضروف انتهای تحتانی استخوان فمور (ران) و غضروف قسمت فوقانی استخوان درشت‌نی به تدریج دچار تغییرات تخریبی (دژنراتیو) می‌گردد. به همین ترتیب درگیری و آسیب غضروف كشكك به آرتروز این ناحیه منجر می‌شود؛ بنابراین آرتروز مفصل زانو در دو ناحیه تیبیوفمورال (مفصلی كه بین استخوان ران و ساق ایجاد می‌شود) و مفصل كشككی-رانی می‌تواند ایجاد شود.

علت اصلی تخریب غضروف در بیماری آرتروز، عدم وجود عروق خونی جهت تغذیه این ناحیه می‌باشد و ازطرفی غضروف مفصلی فاقد عصب است و به هنگام آسیب دردی حس نمی‌شود كه همین مسئله زمینه تخریب بیشتر را فراهم می‌كند. البته تغذیه غضروف ازطریق غشاء سینوویوم و حركات مفصل انجام می‌شود.