باید بدانیم وقتی پرده گوش بیشترین حركت وبهترین حالت را دارد كه فشار دوطرف پرده گوش با یكدیگر ( یعنی با فشار اتمسفر یا محیط اطراف ) برابر باشند .. حال چنانچه بدلایلی شیپور استاش نتواند كار خود را خوب انجام دهد، فشار گوش میانی كم وكمتر میشود . به عبارتی دیگر فشار داخل گوش میانی منفی میشود . این فشار منفی حالتی مثل مكش ایجاد می كند واین مكش بر روی جدار مویرگها نیز اعمال می شود وباعث می شودازآنها خونابه به داخل گوش میانی وارد شود . بدین ترتیب خونی كه از مویرگهای گوش میانی می گذرد هوای گوش میانی را با خود برده وبه جبران آن مایع به گوش میانی وارد می كند . این مایع بتدریج غلیظ وغلیظ تر میشود تا حدی كه قوامی مثل آدامس پیدا می كند. وجود این مایع كه ‘چسب’ نامیده میشود باعث كاهش شنوایی میشود . متاسفانه این بیماری به جز كاهش شنوایی كه آن هم تدریجی صورت می گیرد علامت دیگری مثل درد ندارد ولذا معمولا كودك یا خانواده وی از وجود چنین مایعی بی خبرند و در نتیجه برای درمان آن اقدامی نمی كنند . معمولا این بیماران در معاینات روتین شناسایی می شوند البته در مواردی نیز وقتی والدین مشاهده می كنند كه كودك بلند صحبت می كند ویا صدای تلویزیون را خیلی بلند می كند ، كودك را نزد پزشك می برند . چنانچه این بیماری درمان نشود مایع پشت پرده باعث وارد آمدن آسیبهای غیر قابل جبران به گوش خواهد شد . پس پیدایش این بیماری ناشی از كاركرد نامناسب شیپور استاش است . عوامل متعددی ممكن است عملكرد استاش را با مشكل مواجه سازند از جمله می توان از بزرگی لوزه سوم ، آلرژی ، شكاف كام وعفونتهای بینی و سینوس ها نام برد .