به مرور زمان و هزینه‌بر شدن جنگ های تسلیحاتی، خیلی از قدرت‌های بزرگ فرا منطقه‌ای برای پیشبرد اهداف خود روی به جنگی آورده‌اند كه با هزینه‌ی كمتر زیرساخت كشور مورد نظر را هدف قرار می‌دهد.
پس از اینكه اعزام نیرو در جنگ‌‌های اقتصادی برای كشورهای متخاصم هزینه‌های زیادی را در بر گرفت، بسیاری از كشورهای بزرگ دنیا برای چیره بر منافع سایر كشورها راه جدیدی را در پیش گرفتند و آن هم جنگ اقتصادی بود.
یكی از كشورهای پیشرو در این زمینه امریكا بود كه گوی سبقت در انواع منازعات بین المللی را از سایر كشورها ربوده بود. این كشور كه نخستین هدفش برای نابودی زیرساخت‌ها جمهوری اسلامی ایران بود، پس از جنگ هشت ساله ایران و عراق به صورت رسمی خود وارد كارزار جنگ شد، اما با این تفاوت كه جنگ این دوره رنگ و بوی خون و خونریزی نداشت.
جنگ اقتصادی را می‌توان در عصر حاضر بهترین و البته سخت‌ترین جنگ در نظر گرفت، زیرا در این نوع منازعه كشور هدف با مشكلات عدیده‌ای از جمله تخریب مقاصد اقتصادی و زیرساخت‌های پولی و بانكی روبه‌رو می‌شود.
در سال‌های اخیر نیز امریكا و متحدانش كه با رویكرد مذاكره در برابر جمهوری اسلامی حاضر می‌شدند، در لباس میش سخت‌ترین تحریم‌های اقتصادی را بر كشورمان وارد كردند كه یكی از مهمترین‌های این نوع تحریم‌های اقتصادی بر می‌گردد به تیرماه سال 90 كه رسما با تحریم فروش نفت ایران ضربات سنگینی را بر پیكره‌ی اقتصاد كشور وارد آوردند.
اما با مقاومت مردم و اجرای اقتصاد مقاومتی ملت ایران از این گذرگاه نیز به خوبی عبور كردند و توانستند دوباره به روزهای اوج بازگردند.
