الهام درستكار (بانوی كارآفرین) در برنامه دخت ایران ضمن بازگوكردن زندگینامه خود عنوان كرد: متولد سال 1361 هستم و مدرك لیسانس خود را در رشته مهندسی صنایع و كارشناسی ارشد را در رشته MBA به اتمام رساندم. پس از پایان دوره كارشناسی بلافاصله وارد بازار كار شدم و در حوزه توسعه و انتقال تكنولوژی و تولید قطعات خودرو فعالیت كردم.

وی ادامه داد: در دوره‌ای كه فعالیت كاری انتقال تكنولوژی و تولید قطعات را در پیش گرفته بودم، به صورت تخصصی با این فناوری آشنا شدم و به خوبی دریافتم كه ما می‌توانیم با تكیه بر توان و تخصص داخلی بسیاری از قطعات وارداتی را در داخل كشور و به صورت كاملاً بومی و ایرانی تولید كنیم و از این رو به فكر ورود به عرصه تولید افتادم.

این بانوی كارآفرین با اشاره به ضرورت داخلی سازی بسیاری از قطعات وارداتی بالاخص در حوزه خودرو گفت: زمانی كه به این نتیجه رسیدم كه می‌توانیم بسیاری از قطعات خودرو كه در حال واردات آنها هستیم را در داخل كشور تولید كنیم، به تحقیق، مطالعه و پژوهش گسترده‌ای دست زدم و مشورت‌های بسیاری هم با متخصصین و دست‌اندركاران این بازار كردم تا به نتیجه‌ای كارآمد و هدفمند برسم و پروژه پایان نامه دانشگاه را هم بر این موضوع متمركز كردم و نهایتاً توانستم موسسه‌ای تأسیس كردم كه رویكرد اصلی آن؛ توسعه صنایع خُرد در ایران است.

الهام درستكار با شرح و تبیین فعالیت‌های مؤسسه توسعه صنایع خُرد ایران اظهار كرد: ما در این مؤسسه به عارضه‌یابی و حل مسئله می‌پردازیم و از این رو كه محصولات را به 4 گروه اصلی تقسیم كرده‌ایم؛ نمایشگاه‌های تخصصی جداگانه برای آنها راه‌اندازی می‌كنیم تا بتوانیم قدمی در مسیر رشد و گسترش بازار این قبیل محصولات برداشته باشیم.

وی با اشاره به شرایط خاص دوران پاندمی ویروس كرونا نیز گفت: درست است كه دوران كرونا برای بسیاری از صنایع و كسب و كارها دوران محدود كننده و زیان دهی بود؛ اما برای مؤسسه ما نقطه عطفی شد چرا كه در آن دوران و با توجه به شرایط ایجاد شده؛ یك گروه از محصولات جدید به محصولات پیشین مؤسسه ما افزوده شد كه مختص محصولات پزشكی و بهداشتی بود و دقیقاً از آن زمان؛ سیستماتیك‌تر از قبل فعالیت كردیم و ارتباطات خود با بازارهای مختلف را گسترش دادیم و خوشبختانه نتایج غیر قابل تصور و امیدوار كننده‌ای نیز حاصل شد.

این بانوی كارآفرین همچنین متذكر شد كه در كنار تراكم كاری و دغدغه‌های مؤسسه توسعه صنایع خُرد ایران، زندگی شخصی خودم را هم داشتم و چرا كه در دوران دانشجویی ازدواج كردم و سپس دارای یك فرزند شدم و باید هر دو مسیر را مدیریت می‌كردم تا هیچ‌كدام به دیگری لطمه و آسیبی وارد نكنند و در این اثنا فرزند دوم بنده به دنیا آمد و امروز با 2 فرزند و اداره زندگی شخصی، مؤسسه كارآفرینی خود را نیز به بهترین نحو اداره می كنم.

الهام درستكار ضمن تأكید بر توانمندی‌های بانوان اظهار كرد: من همواره به مطالعه زندگی‌نامه افراد موفق به ویژه بانوان می‌پردازم و دریافتم كه برای موفقیت باید سخت كار كرد و در شرایط دشوار دوام آورد تا به نتایج خاص و منحصربه‌فرد دست یافت و همین روند تأثیرات گسترده‌ای بر زندگی شخصی و كاری من گذاشت و به‌نوعی بُعد شخصی من رو تقویت كرد چرا كه وقتی مطالعه می‌كردم كه بسیاری از بانوان در شرایطی خاص و دشوار همچون جنگ با تلاش و پشتكار به چه موفقیت‌های ویژه‌ای دست یافته‌اند انگیزه‌ای می‌شد تا بیشتر و هدفمندتر كار كنم.

وی در ادامه افزود: در این میان نیاید از حمایت و تشویق‌های اطرافیان و خانواده‌ام نیز چشم‌پوشی كرد چرا كه خانواده به ویژه همسر و مادرم مشوق‌های اصلی و همیشگی من بودند و نقش بسزایی در كسب موفقیت‌های من داشتند و بی‌تردید اگر آنها و حمایت‌هایشان نبود نمی‌توانستم به تنهایی موفق به كسب اهدافم شوم. البته نباید انتظار داشته باشیم كه اگر فرد یا افرادی به ما كمك می‌كنند تا به اهدافمان برسیم، الزاماً مثل ما فكر كنند؛ بلكه باید ضمن احترام به افكار و عقاید یكدیگر در كنار هم باشیم و یكدیگر را یاری كنیم.

این بانوی كارآفرین ضمن ارائه توصیه‌ای به دیگران گفت: واقعاً از همگان خواهش می‌كنم در میان تمام تراكم‌ها و دغدغه‌های روز، برای خودتان هم زمانی بگذارید و ببینید و بیندیشید كه چه علاقه‌مندی‌های و توانمندی‌هایی دارید و چه نقاط قوّتی را در خود می‌بینید و سعی كنید با تمركز بر روی آنها، شكل عملی بدان‌ها داده و نهایت استفاده را از توانایی‌های و علایق خود ببرید تا روح و ذهنتان توسعه پیدا كند كه بی‌شك در چنین شرایطی انگیزه بهتر و مطلوب‌تر زندگی كردن در افراد چندین برابر خواهد شد و از اثربخشی بسزایی برای خود و جامعه برخوردار می‌شوند.

وی در آخر خاطرنشان كرد كه تا جوان‌تر هستیم و توانایی جسمی بیشتری داریم باید به فعالیت و كار بیندیشیم تا بتوانیم با پیگیری اهداف خود در چالش‌های بیشتری شركت كنیم و لذت بیشتری از زندگی فردی و اجتماعی خود ببریم و از جملات ناامید كننده‌ای همچون من نمی‌توانم و یا حالا دیگر دیر است دوری كنیم چرا كه بی شك چند سال دیگر حسرت همین زمان كنونی را می‌خوریم و افسوس كه ای‌كاش در آن دوران بیشتر فعلیت می‌كردم و به اهداف بیشتر و بزرگ‌تری دست پیدا می‌كردم و دیگر آن زمان برای جبران دیر است و نمی‌توان كاری از پیش بُرد.