عبدالوهاب برادران متخصص قلب و عروق درباره كانال نخاع در برنامه ساختمان پزشكان رادیو جوان بیان كرد: كانال نخاع به صورت یك محوطهٔ بسته شكل می‌باشد و از وسط آن عصب‌ها عبور می‌كنند. وقتی از مغز به سمت پایین حركت می‌كنید، رشته‌های عصبی به صورت دانه دانه از كانال نخاع خارج می‌شوند. بر فرض مثال؛ می‌توان این كانال را با یك آسانسور تصور كرد كه تعداد زیادی آدم داخل آن قرار دارند و هر طبقه كه پایین می‌آید، تعدادی از آن آدم‌ها خارج می‌شوند.

وی در ادامه افزود: در قسمت بالایی نزدیك مغز، كه به عبارتی قسمت بالای كانال نخاع است، تراكم عصب‌ها و آدم‌ها بیشتر است. بنابراین فضای آن بیشتر محدود می‌شود و فشار بر عصب‌ها نیز بیشتر می‌شود. اما در قسمت‌های پایینی كانال نخاع، كه به عبارتی قسمت پایینی نزدیك لگن است، تعداد آدم‌ها و عصب‌ها كمتر است و فضای كانال نسبتاً بزرگتر است. بنابراین، تنگی كانال نخاع در این قسمت‌ها كمتر تأثیرگذار است و بیشتر به آدم‌ها و عصب‌ها در قسمت‌های بالایی نزدیك مغز مربوط می‌شود.

عبدالوهاب برادران در برنامه ساختمان پزشكان رادیو جوان در رابطه با چگونگی تنگی كانال نخاع عنوان كرد: كانال نخاع ممكن است بیماری مادرزادی باشد كه از زمان تولد وجود دارد، یا به دلیل عواملی مانند آسیب ناشی از ضربه، التهاب، یا توده‌های غیر طبیعی در كانال نخاع ایجاد شده باشد.

وی در پایان درباره اینكه تنگی كانال نخاع چه عوارضی دارد، خاطرنشان كرد: این تنگی می‌تواند باعث فشار بر عصب‌ها شود كه به عوارضی مانند درد، ضعف عضلات، اختلالات حسی و مشكلات مربوط به كنترل ادرار و مدفوع منجر می‌شود.

عبدالوهاب برادران در پایان درباره چگونگی تشخیص این عارضه یادآور شد: تشخیص دقیق تنگی كانال نخاع توسط پزشكان با استفاده از مطالعه تاریخچه بیماری، انجام آزمایش‌های تصویری مانند اسكن MRI و ارزیابی علائم بالینی انجام می‌شود. در صورت تشخیص تنگی كانال نخاع، درمان ممكن است شامل تجویز داروها، فیزیوتراپی، جراحی یا تركیبی از این روش‌ها باشد، كه با هدف كاهش فشار و افزایش فضای آزاد در كانال نخاع است.