حجت اسلام علی آقابابا با اشاره به سوره مباركه انفال آیه 46 بیان كرد: «وَأَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِیحُكُمْ ۖ وَاصْبِرُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ»: خدا و پیامبرش را اطاعت نمایید و نزاع نكنید تا سست نشوید و قدرت و شوكت شما از میان نرود و صبر و استقامت كنید كه خداوند با صابران است.

علی آقابابا با اشاره به حدیثی از امام سجاد علیه اسلام عنوان كرد: «عَلاماتُ المُؤمِنِ خَمسٌ: الوَرَعُ فی الخَلوَةِ، وَالصَّدَقَةُ فِی القِلَّةِ، وَالصَّبرُ عِندَ المُصیبَةِ، وَالحِلمُ عِندَ الغَضَبِ، وَالصِّدقُ عِندَ الخَوفِ: نشانه های مومن پنج چیز است: پارسایی در خلوت، صدقه دادن در تنگدستی، شكیبایی در مصیبت، بردباری هنگام خشم و راستگویی هنگام ترس»

آقابابا با توجه سوره مباركه هود آیه 115 اضافه كرد: «وَاصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ»: و صبر كن كه خدا هرگز اجر نیكوكاران را ضایع نخواهد كرد. نام صبر كه به میان می آید، بعضی ها فقط فكرشان راجع به صبر در مصیبت معطوف می شود. در حالی كه صبر بر سه قسم است: 1_ صبر بر اطاعت، یعنی شكیبایی در برابر مشكلاتی كه در راه اطاعت وجود دارد. 2 صبر بر معصیت، یعنی ایستادگی در برابر انگیزه ‏های نیرومند و محرك گناه. 3 صبر بر مصیبت، یعنی پایداری در برابر حوادث تلخ و ناگوار و عدم برخورد انفعالی و ترك جزع و فزع.

حجت اسلام علی آقابابا خاطرنشان كرد: خداوند چند عنایت بسیار مهم را به صابران دارد: 1_محبت خدا 2_ نصرت الهی 3_ بهشت 4_ پاداش بی حساب 5_ بشارت، در نتیجه اگر صبر داشته باشیم مورد عنایت خداوند قرار خواهیم گرفت، البته ریشه صبر بر می گردد به خداشناسی، اگر توحید و خداشناسی خود را قوی كنیم، خدا را خوب بشناسیم در برابر سختی ها و مشكلات اهل صبر و بردباری خواهیم بود.

آقابابا با اشاره به شعر دیگری از حافظ یادآور شد: «گویند سنگ لَعل شود در مَقامِ صبر، آری شود، ولیك به خونِ جگر شود» صبر نسبت به ایمان به منزله ی سر برای بدن است. صبر و پیروزی ملازم یكدیگر هستند كه در اثر صبر ظفر اتفاق میافتد. صبر و گذشت بستر صفات برجسته انسان است. صبر در برابر ناملایمات حدی ندارد و تا پایان عمر باید صبر كرد، صبر در برابر بلاها و آزمایش های الهی محك و ملاك شناخت، روشن شدن چهره واقعی انسان است كه ما چقدر ایمان داریم.

حجت اسلام علی آقابا با اشاره به حدیثی از امام محمدباقر علیه اسلام اظهار كرد: «اَلْكَمَالُ كُلُّ اَلْكَمَالِ اَلتَّفَقُّهُ فِی اَلدِّینِ وَ اَلصَّبْرُ عَلَى اَلنَّائِبَةِ وَ تَقْدِیرُ اَلْمَعِیشَةِ»:كمال انسان و بالاترین كمال او، عالم شدن در دین و صبر در بلا و اندازه‌گیری در زندگى است. یكی از مواردی كه انسان را به كمال می رساند، شكیبایی در پیشامدهای ناگوارست.