بهاره صفری، خبرنگار علمی، با پروندهای ویژه و جالب مهمان برنامۀ رادیوم بود و دربارۀ آسیبهای محیط زیستی ناشی از استفادۀ اینترنت صحبت كرد.
در ابتدا بهاره صفری به ردپای انسان در از بین رفتن محیط زیست اشاره كرد و گفت كه استفاده از اینترنت جزو موارد پنهان آسیب دیدن محیط زیست است. در این ایام كه به دلیل دوركاری رفت و آمدها كمتر شده، به نوعی محیط زیست كمتر آسیب دیده، اما از طرفی استفادۀ بیشتر از اینترنت میزان آسیبش را بیشتر میكند.
صفری با مثال پست الكترونیكی موضوع را شفافتر كرد. در نظر ما افراد درگیر برای ارسال یك پیام، فرد فرستنده و گیرنده است، در صورتی كه در این بین دستگاهها و نهادهایی زیادی وجود دارند تا در كسری از ثانیه پیام ما ارسال شود و برای انجام گرفتن این دستور سوخت زیادی مصرف و در نتیجه كربن وارد جو میشود. هر پست الكترونیكی بسته به میزان محتوایش بین 2 تا 50 گرم كربن را سالانه وارد جو زمین میكند كه یاید به این رقم به صورت فردی نگاه كنیم، زیرا در حال حاضر بیش از 54 درصد مردم دنیا، یعنی افزون بر 4 میلیارد نفر، به اینترنت دسترسی دارند و از آن استفاده میكنند.
وی ادامه داد كه هزینۀ اینترنت فقط مبلغ پرداختی آن نیست و هزینۀ اصلی، سوختی است كه بابت آن مصرف میشود. سالانه برای اینترنت 300 میلیون تن كربن وارد جو زمین میشود كه این مقدار برابر با سوخت حمل و نقل هوایی است. و در این بین نباید از اینترنت اشیا كه در سال 2020 حدود 20 میلیارد دستگاه به آن اضافه شد و رمز ارزها، غافل شد.
رد پای آسیب اینترنت را میتوان در آب، تولید كربن و زمین مشاهده كرد. صفوی مثال مراكز دادهها را برای این منظور زد كه در این مراكز علاوه بر تولید كربن برای تامین انرژی، برای خنك كردن دستگاهها هم از آب و برق زیادی استفاده میكنند كه خود عامل مهمی در آسیب به محیط پیرامون ماست. رایانههای شخصی و مراكز داده از پرمصرفترین عناصر درگیر با اینترنتاند و برای كم كردن آسیب باید به دنبال راه حلهایی نظیر استفاده از انرژیهای تجدید پذیر باشند یا اینكه كاربران شخصی یا ادارهها با پاك كردن ایمیلهای خوانده شده و ناكارآمد یا ارسال لینك به جای بارگذاری متن و تصویر، به بهبود اوضاع كمك كنند.
صفوی تاكید كرد كه استفاده از اینترنت در مقایسه با باقی روشها در بعضی مواقع مفید هم هست. مثلا تصور كنید اگر همایشی بینالمللی به صورت آنلاین و زنده برگزار شود، برای محیط زیست بسیار سودمندتر خواهد بود تا اینكه هر یك از اعضا از سرتاسر دنیا بخواهند در محل خاصی حضور پیدا كنند. خوب است بدانیم در توافق پاریس در سال 2015 قرار شد با كم كردن آلایندهها زمین را بیشتر از 2 درصد در مقایسه با قبل از انقلاب صنعتی، گرمتر نكنیم كه این امر محقق نشد. مصرف سوخت و تولید آلایندهها به كنار، تولید كربن ناشی از مصرف اینترنت هم بعد از سال 1696 كه به صورت همگانی در دسترس قرار گرفت، به آن اضافه شده است.
در آخر هم خوب است به سایت dwfootprint.com بروید و از میزان مصرف اینترنت در جهان اطلاعات بیشتری كسب كنید.