خانم فرهی در پاسخ به این سوال كه هموروئید چیست گفت: بیرون‌زدگی روده از مخاط را هموروئید می‌گویند. مثلا شلنگی چند لایه را در نظر بگیرید كه لایۀ داخی آن از لایۀ بیرونی‌اش چند سانتی جلو زده باشد، به این حالت هموروئید می‌گویند كه با شقاق و فیشر متفاوت است.

شقاق یا فیشر به حالتی گفته می‌شود كه انتهای روده دچار زخم و خون‌ریزی شده باشد و فرد از خروج خون‌ تازه گلایه كند. هموروئید از درجۀ 1 تا 4 درجه‌بندی می‌شود. در درجۀ 1 فرد مبتلا اصلا متوجه نمی‌شود و درجۀ 4 آن به این دلیل به وجود می‌آید كه بیمار دیر اقدام به درمان می‌كند و متاسفانه بافت روده كاملا مشخص می‌شود.

ایشان تذكر داد كه مقعد به طور طبیعی بیرون‌زدگی دارد و زمانی باید نگران بود كه هنگام دفع دچار مشكل شویم یا احساس كنیم با هربار دفع، زائده‌ای از بدنمان خارج می‌شود كه بافتی كاملا متفاوت دارد و مانند رودۀ خالی است. افراد كم تحرك و كسانی كه در ناحیۀ شكم چربی زیادی دارند بیشتر به این بیماری دچار می‌شوند. تحرك و راه رفتن بسیار اهمیت دارد، چون از یبوست‌های طولانی مدت كه منشا این بیماری‌ است جلوگیری می‌كند. فشار ناشی از بیماری یبوست، باعث جدا شدن جدار انتهای روده می‌شود.
باید بدانیم با اینكه سلول‌های عصبی در انتهای روده بسیار زیاد است، اما هموروئید درد ندارد، زیرا مخاط داخلی فاقد حس است مگر اینكه زخم باشد و به عبارتی فرد دچار فیشر شود.

خانم كیانا فرهی با گفتن این موضوع كه این بیماری بسیاری شایع است و غالبا نیاز به جراحی ندارد، این نوید را نیز داد كه هموروئید مقدمه‌ای برای ابتلا به سرطان نیست و اگر فرد در مراحل اولیه مراجعه كند، می‌تواند با درمان‌های غیردارویی و انجام دادن تمرین‌ها بهبود یابد، اما اگر این عارضه را پشت گوش بیندازد، تبعات بدی به همراه خواهد داشت. مثلا یكی از بدترین اتفاقات این است كه دستگاه عروقی موجود در روده بر اثر این بیماری گیر می‌افتد و خون‌رسانی لازم انجام نمی‌گیرد، به زبان ساده بافت می‌میرد و فاسد می‌شود. اما این فساد به همین جا ختم نمی‌شود و در كل روده پیشروی می‌كند و به عمل‌ جراحی نسبتا بزرگی منجر می‌شود. پس به محض دیدن زائده‌ای هرچند كوچك، به خصوص در افراد دیابتی، حتما به پزشك عمومی، جراح عمومی یا متخصصانی كه صرفا در این حوزه فعالیت می‌كنند مراجعه كنید.

در پایان نیز دكتر فرهی تاكید كرد كسانی كه استرس دارند و عصبی‌اند، بیشتر در معرض این بیماری یا فیشر قرار دارند. این زخم‌ها را باید حتما پزشك بررسی كند، زیرا از محل زخم و خون‌زیری اطلاع دقیق نداریم و اگر ناحیه‌های خاصی دچار آسیب شده باشند، متاسفانه عوارض بدی خواهد داشت و بدانید كه خون‌ریزی در سنین بالا علامت بدی است.