در پروندۀ ویژۀ رادیوم، در راستای رژۀ تابوت‌های مومیایی فراعنه در قاهره، خانم مارال كوشكی دربارۀ مومیایی‌ها توضیحاتی دادند. در ابتدای برنامه صدایی پخش شد كه به گفتۀ ایشان صدای نسی‌امون، كاهن مصر باستان بوده كه بازسازی شده است. در ادامه‌ توضیح دادند كه روی تابوت این كاهن نوشته شده بود دوست دارم بعد از مرگم صدایم شنیده شود. دانشمندان هم با اسكن حنجرۀ این مومیایی و به علت سالم بودن، از آن پرینت سه بعدی گرفتند و صدای این كاهن را كه در معبد سرود می‌خوانده بازسازی كردند.

در ادامه وی گفت روند پیشرفت مومیایی كردن در مصر هزاران سال طول كشیده است. در ابتدا اجساد چون در زیر شن و ماسه‌ها دفن می‌شدند، به صورت طبیعی مومیامی می‌شدند. اما به مرور زمان به روش‌های بهتری دست پیدا كردند كه در نتیجه هزینۀ بیشتری هم داشت و بیشتر مخصوص فراعنه و مقامات ردۀ بالا بود. آنان برای اینكه اعتقاد داشتند فرد متوفی بعد از مرگ هم به زندگی خود ادامه می‌دهد، سعی می‌كردند كه جسد بیشترین شباهت خود را به انسان زنده حفظ كند. آنان در ابتدا اعضای داخلی را به جز قلب از بدن خارج و جدا مومیایی می‌كردند و حتی مغز را هم با استفاده از قلاب مخصوص و با دقت زیاد تخلیه می‌كردند. كوچكترین اشتباهی در این مرحله باعث بهم ریختن صورت جسد می‌شد.

خانم كوشكی در ادامه گفت: «بعد از خشك شدن جسد، آن را به صورت لایه‌ای و بسیار مرتب باند پیچی می‌كردند و در آخر هم با زیورآلات و رنگ‌ها می‌آراستن و حتی در حدقۀ چشم‌ها، چشم مصنوعی می‌گذاشتند. برای بدرقۀ فرد مرده و آماده كردن وی برای زندگی بعد از مرگ،‌ به همراه او مقادیر زیادی پول و طلا و حتی غذا دفن می‌كردند. این فراید بین 70 تا 90 روز زمان می‌برده و تنها مومیایی كننده درگیر مرگ فراعنه نبود. بلكه از سنی به بعد این افراد به فكر ساختن مقبره برای خودشان بودند و گروه زیادی از كارگران و معماران مشغول می‌شدند. مثلا توت عنخ آمون (توتانخامن) كه یكی از معروف‌ترین مومیایی‌های كشف شده است، در 9 سالگی به پادشاهی و ده سال بعد در 19 سالگی از دنیا می‌رود. مرگ زودهنگام این فرعون جوان باعث این می‌شود كه مقبره‌اش آماده نباشد و وی را در درۀ پادشاهان دفن كنند. جالب است بدانید كه با مطالعه بر مومیایی این فرعون، این گمان می‌رود كه از عقب ماندگی جسمی رنج می‌برده و حتی با عصا راه می‌رفته است. شاهد این موضوع هم تعدد عصاهایی است كه در مقبرۀ وی پیدا شده است.

خانم كوشكی در انتهای پروندۀ ویژه افزود: «مصریان باستان برای حفظ و مراقب از مومیایی‌ها و دارایی‌هایی كه با آنان دفن می‌شده، به همراه تابوت، نفرینی هم می‌گذاشتند تا فرد سارق، از ترس آن نفرین از سرفت منصرف شود».

تهیه كنندۀ این برنامه شایان بهلولی، سردبیر آن احسان مهرجوست و كار مجریگری آن سیاوش صفاریان‌پور انجام داده است.