دكتر پیروان در ابتدای صحبت های خود در پاسخ به مجری برنامه رادیوم تعریفی مختصر از بیابان‌زایی و بیابان زدایی داشتند. بیابان اكوسیستمی ست زوال یافته كه توان زیست محیطی خود را از دست داده و ببایان زایی روند افزایش سرعت بیابانی شدن مناطق با دخالت عوامل طبیعی و انسانی می باشد.

آقای دكتر پیروان در ادامه صحبت های خود به عوامل بیابان زایی در كشور اشاره كرد: از عمده‎ترین عواملی كه باعث بیابان‌زایی در كشور ما می‌شود می‌توان به كمبود بارش در كشور كه به طور متوسط یك سوم میانگین بارش جهانی و سرعت تبخیر بالا در كشور كه حدود سه برابر میانگین جهانی است اشاره كرد. علاوه بر آن كشور ما اقلیم خشك و نیمه خشك دارد كه خودش در بیابان زایی كشور ما بی‌تاثیر نیست.

دكتر پیروان در پاسخ به احسان مهرجو در مورد این كه چه عوامل انسانی می‌تواند باعث بیابانی شدن مناطق كشور شود گفت: دخالت‌های انسانی مثل بهره‌برداری بی‌رویه از آب‌های زیرزمینی، كشاورزی سنتی و استفاده بی رویه از منابع آبی و... می‌تواند تشدید كننده روند بیابان‌زایی دركشور باشد .

وی همچنین در ادامه صحبت های خود به بهره‌وری پایین از آب در كشور اشاره كرد و گفت: طبق آمار های سال 2011 كشور ما از هر متر مكعب 3دلار بهره‌وری داشته است، در حالی كه میانگین جهانی در همان سال 14دلار بوده است.

رییس پژوهشكده حفاظت آب و خاك كشور در پایان درباره راه‌كارهای جلوگیری از رشد بیابان‌ها در كشور گفت: یكی از راه‌های بیابان زدایی احیاء و درمان مناطق بیابانی مثل احیاء خاك بیابان‌ها، پوشش گیاهی و شرایط زیستی بیابان‌ها می‌باشد.

وی در ادامه افزود: حركات دیپلماسی دولت‌ها نیز در جلوگیری از رشد بیابان‌زایی بی‌تاثیر نیست. مرزهای سیاسی اغلب با مرز های طبیعی تطبیق ندارد و باعث بروز مشكلات جدی در منابع طبیعی كشورها می‌شود برای مثال منطقه سیستان و بلوچستان كه الان در بحران بی‌آبی قرار دارد، حق آبه رود هیرمند را طبق قراردادی كه در سال 1352بین كشور ایران و افغانستان بسته شده، باید به تالاب هامون بدهد كه در بعضی سال‌ها اصلا آبی به تالاب وارد نمی‌شود یا این كه آب سیبلاب در تالاب رها می‌شود كه خود در نابودی منابع آب شیرین كشور تاثیر دارد.