سمن محمدیان (نویسنده و محقق پادكست هم داستان) در برنامه باشگاه پادكسترهای جوان ضمن اشاره به چگونگی راه‌اندازی این مجموعه از پادكست‌ها اظهار كرد: در اسفند ماه سال 98 در حال مطالعه كتاب سفرنامه فرش حاجی مهندس (علی حصوری) كه در آن به مطالعات، پژوهش‌ها و تجربیات آقای علی حصوری پرداخته شده و وی متأسف است كه چرا منابع خاص و مستندی در رابطه با فرش ایرانی نداریم! در حالی كه كتاب "بازنامه" با نثری مرسل، مسجع و غیرمصنوعی به شناخت انواع پرندگان شكاری و دیگر پرندگان و چگونگی آموزش این پرندگان و بررسی بیماری‌ها و چگونگی تیمار و معالجه امراض آنان پرداخته است و یكی از مراجع معتبر در حوزه جانور شناسی است.

وی ادامه داد: این كتاب سفرنامه‌ای متعارف نیست. در آن از سنت‌های بافندگی در ایران، بخش مهمی از هنرهای ایران، رسم‌ها، آداب و رسوم و گاه ریشه‌‏ تاریخی برخی از پدیده‌ها و حوادث سخن رفته است. همچنین از اتفاقاتی كه در حین گردآوری اطلاعات اساسی درباره فرش ایران برای نویسنده رخ داده یا به گوشش خورده از بار فرهنگی یا تاریخی خالی نیست. در این سفرنامه نویسنده به برخی از هنرهای كاربردی، ابزارها و فنون و گاه ریشه‏‌ تاریخی آن‌ها یا نسبت آن‌ها با شهرها و مناطق كشور پرداخته است.

نویسنده و محقق پادكست هم داستان همچنین گفت: سفرنامه حاجی مهندس علاوه بر مقدمه نسبتاً طولانی، در دو بخش كلی نگاشته شده است. بخش نخست كه با نام "شرق ایران" كار شده است، حاصل تحقیقات و مستندات حصوری از فرش دستباف خراسان، خراسان امروز، نیشابور، كردهای خراسان، تركمنان، ارجب برخوان، شرق خراسان، سیستان، كرمان، سمنان، كاشان، مجموعه یزد و اصفهان است.

سمن محمدیان با اشاره به ارتباط كتاب سفرنامه فرش حاجی مهندس و ایجاد مجموعه پادكست هم داستان بیان كرد: از سر كنجكاوی به كتاب‌هایی كه علی حصوری در رابطه با آنها در كتاب خود سخن گفته بود مراجعه كردم و در آنجا بود كه متوجه شكار و قضایای آن در كشور ما با چه گستردگی خاصی همراه است و ضروری است كه امروزه بار دیگر به آن پرداخته شود و از این رو به پژوهش در حوزه چگونگی شكار، جانور شناسی و روند علمی شكار مشغول شدم.

وی همچنین افزود: باید توجه داشته باشیم كه قدمت این‌گونه آثار در فرهنگ ایرانی و حتی غیرایرانی بسیار است، تا آنجا كه برخی، نخستین باز نامه‌نویس را جمشید، پادشاه اسطوره‌های ایرانی می‌دانند؛ هرچند علی غروی در "تاریخ مختصر باز نامه‌نویسی"، نخستین بازنامه‌ها را منسوب به بقراط، جالینوس و جاماسب می‌داند. پژوهشگرانی دیگر نیز نخستین بازنامه را مربوط به دوران انوشیروان پادشاه ساسانی و به قلم "بوذر جمهر" می‌دانند. یكی دیگر از دوره‌های توجه به باز نامه‌نویسی را باید‌ زمان ناصرالدین شاه قاجار دانست. علاقه‌ مفرط شاه به شكار و تربیت پرندگان شكاری و اهمیت یافتن "قوشخانه سلطنتی" در زمان او سبب شد كه نویسندگان متعددی چون محمدحسین حسینی كرمانی شیرازی در "انیس‌الامرا" و جمال‌الدین میرزا در"شاه‌باز نامه" به این نوع ادبی توجه كنند.

نویسنده و محقق پادكست هم داستان با تأكید بر ضرورت شناخت روند شكار و نحوه شكار حیوانات مختلف گفت: در گذشته انسان‌ها به محیط زیست اهمیت خاصی می‌دادند و در كنار شكار، خود نگهدار آن بودند؛ اما امروزه شاهد تقابل محیط بانان و شكارچیان هستیم و این روند نشان دهنده عدم آشنایی با قواعد و قوانین شكار و نیز چگونگی حفظ محیط زیست است كه ما در مجموعه پادكست هم داستان به آن پرداخته‌ایم.