در برنامه «ساختمان پزشكان» رادیو جوان درباره اختلال وسواس جبری عنوان شد: این اختلال وسواس جبری (OCD) یكی از اختلالات روانشناختی است كه به طور معمول در دوران نوجوانی یا بزرگسالی شروع می‌شود و می‌تواند برای طولانی مدت باقی بماند. افراد مبتلا به OCD تمایل دارند تا فكرها و تصاویر مشكوك، ترسناك و مزاحم را تجربه كنند. این فكرها به طور مداوم به ذهن آنها حمله می‌كنند و می‌توانند باعث ایجاد استرس، اضطراب و نگرانی شدید شوند.

افراد مبتلا به OCD عموماً به صورت خودكار و بدون اراده، رفتارهای تكراری و اجباری را انجام می‌دهند تا ترس و ناراحتی خود را كاهش دهند. این رفتارها ممكن است شامل شستشو و تمیزكردن مكرر دست‌ها، بررسی و بررسی مجدد اشیا، تكرار عملیات و عملكردهای خاص، جمع‌آوری و نگهداری اشیاء بی‌ارزش و دیگر رفتارهای مشابه باشد. این رفتارها هرچند كه ابتدا موجب آرامش و تسكین موقت می‌شوند، اما در بلندمدت برای فرد مشكلاتی را به همراه دارند و ممكن است منجر به از بین رفتن زمان و انرژی، كاهش عملكرد شغلی و تأثیر منفی بر روابط شخصی شود.

درمان OCD شامل معالجه روانشناختی و مصرف داروها می‌شود. در روانشناسی، معالجه شناختی-رفتاری (CBT) معمولاً به عنوان روش درمانی اولیه استفاده می‌شود. این روش شامل آموزش تكنیك‌های مدیریت استرس، تغییر الگوهای منفی فكری و اجرای تمرین‌های تعاملی با محیط است. در بعضی موارد، داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب نیز به عنوان تكمیلی برای كنترل علائم OCD استفاده می‌شوند.

به طور كلی، درمان OCD ممكن است زمان بر باشد و نیاز به صبر و تعهد فرد برای مشاركت در روش‌های درمانی دارد. همچنین، حمایت و تقویت از خانواده و افراد نزدیك نیز در بهبود عملكرد و كاهش تأثیرات منفی این اختلال می‌تواند موثر باشد.