محمد خواجوی (روزنامه‌نگار و تحلیلگر مسائل غرب آسیا) در برنامه موكب جوانان رادیو جوان با موضوع "جنگ غرب آسیا و شبهات این حوزه" اظهار كرد: امروزه تحولات منطقه بالاخص؛ جنگ رژیم صهیونیستی و فلسطین به عنوان یكی از مهم‌ترین مسائل و معضلات منطقه غرب آسیا قلمداد می‌شود كه اساساً هیچ فرد، گروه و یا دولتی نمی‌تواند خود را نسبت بدان بی‌تفاوت نشان دهد.

در این راستا باید متذكر شویم كه ما در منطقه‌ای از جهان زندگی می‌كنیم كه تغییر و تحولات هر دولت و مللی بر روند زندگی دیگر مردم منطقه تأثیرگذار است و از این رو؛ حساسیت و نقش‌آفرینی كشورهای مختلف منطقه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. همان‌طور كه مشاهده می‌كنیم؛ تغییر و تحولات جاری در كشور لیبی، دولت امارات متحده عربی را ملزم به حمایت از این سیاست‌ها می‌كند چرا كه بخش گسترده‌ای از منافع دولت امارات در كشور لیبی است كه برای حفظ آن با دولت این كشور همراه شد.

وی در ادامه افزود: در عصر كنونی و با توجه ضرورت استمرار و تداوم فعالیت‌های دولت‌ها در عرصه فرامنطقه‌ای؛ همواره تمام كشورهای جهان، نسبت به تحولات دیگر كشورها واكنش نشان می‌دهند چرا كه تحولات هر كشوری بر امنیت سیاسی و اجتماعی دیگر كشورهای هم‌جوار تأثیرگذار است و از این رو؛ مسئله چنگ میان رژیم صهیونیستی و فلسطین نیز از اهمیت خاصی برخوردار است كه روند سیاسی بسیاری از دولت‌های منطقه را تحت تأثیر خود قرار داده است.

این روزنامه‌نگار و تحلیلگر مسائل غرب آسیا با اشاره به جنگ 75 ساله رژیم صهیونیستی و فلسطین بیان كرد: بی‌شك امروزه می‌توانیم از مسئله فلسطین به عنوان عمیق‌ترین زخم منطقه یاد كرد كه درمان آن با دشواری‌های بسیاری همراه است. با پایان جنگ جهانی اول و زمانی كه امپراطوری عثمانی از بین می‌رود، مناطق تحت سلطه آن به قیمومیت دولت‌های پیروز در این چنگ در آمدند كه مشخصاً دو كشور در رأس امور قرار داشتند؛ بخش اعظمی از قیمومیت كشورهای منطقه به بریتانیا یا همان انگلستان كنونی واگذار شد و بخش دیگر نیز به دولت فرانسه سپرده شد.

محمد خواجوی همچنین ادامه داد: زمانی كه سخن از قیمومیت كشوری به میان می‌آید بدان معنا است كه كنترل و اداره آن به دست دولتی دیگر انجام می‌پذیرد كه سیاست‌ها و روند اداره تمام امورات آن كشور را در دست دارد. سرزمین فلسطین نیز بخشی از امپراطوری عثمانی بود كه قیمومیت آن به بریتانیا واگذار شد. پس از این واگذاری؛ دولت وقت بریتانیا بر آن شد تا یهودیانی كه در كشورهای اروپایی ساكن هستند را به فلسطین هدایت كند.
وی ادامه داد: كوچ دادن یهودیان ساكن در اروپا به سرزمین فلسطین به یك فرضیه تاریخی باز می‌گردد كه بر اساس آن، یهودیان معتقدند كه سرزمین فلسطین متعلق به آنان است باید از فلسطینیان باز پس گرفته شود! از این رو پس از فروپاشی امپراطوری عثمانی، كوچ تدریجاً یهودیان آغاز شد تا سال 1948 كه رسماً اسرائیل موجودیت خود را با جنگی تمام‌عیار با مردم فلسطین به جهانیان اعلام كرد.
این تحلیلگر مسائل غرب آسیا با تأكید بر جنگ نابرابر میان رژیم صهیونیستی و فلسطینیان گفت: نزاع اصلی میان رژیم صهیونیستی و مردم فلسطین بر سر این مهم آغاز شد كه یهودیان مهاجر، حقوق بومیان منطقه (ساكنان سرزمین فلسطین) را زیر پا گذاشته بودند و سعی بر تصرف سرزمین فلسطین داشتند.

بر اساس آنچه كه اجمالاً بدان اشاره كردیم، تحلیلگران سیاسی دو نگاه متفاوت به روند تاریخی مالكیت بر سرزمین فلسطین دارد. نخست؛ نگاه حداكثری است كه بر این باور پافشاری می‌كند كه سرزمین فلسطین بر اساس مستندات تاریخی به فلسطینیان تعلق دارد و یهودیان كه هیچ‌گونه مشروعیتی در این كشور ندارند؛ ملزم به ترك آن هستند و در كنار این تحلیل، دیگر تحلیلگران سیاسی منطقه با نگاهی حداقلی معتقد هستند كه اسرائیل در بخش‌هایی از سرزمین فلسطین حق تشكیل كشور را دارد و دلیل این نظریه را قطعنامه سال 1948 سازمان ملل متحد عنوان می‌كنند.

در این میان باید توجه داشت كه به واقع صهیونیست‌ها از سال 1948 و بر اساس تصمیم دولتمردان بریتانیا و قطعنامه سازمان ملل متحد وارد سرزمین فلسطین شده و اعلام موجودیت كردند؛ اما بر همان نگاه حداقلی نیز پایبند نبوده و اجازه اداره بخش‌های مختص به فلسطینیان را نداده‌اند و ضمن عدم پذیرش این واقعیت؛ زمینه كشتار گسترده و آوارگی قریب به 7 میلیون نفر انسان را ایجاد كرده است.

محمد خواجوی در ادامه، ضمن اشاره به مستندات تاریخی ماهیت و مالكیت كشور فلسطین و خوی سلطه‌گرایانه صهیونیست‌ها اظهار كرد: زمانی كه افراد، گروه و یا حتی كشوری؛ حقوق مردم كشور دیگری را پایمال می‌كند و اجازه زندگی آزاد و بهره‌مندی از حقوق اولیه شهروندی را از آنان سلب می‌نماید، عدم مشروعیت خود را به جهانبان ثابت می‌كند. دولت نامشروع اسرائیل نیز این‌گونه است و نه به فلسطینیان اجازه می‌دهد كه به صورت رسمی كشور خود را (بخش‌های فلسطینی‌نشین) اداره كنند و نه حاضر است كه به آنان ذیل كشور خود، تابعیت دهد و از این رو طی 75 سال گذشته شاهد جنگ و درگیری‌های گسترده در سرزمین‌‌های اشغالی هستیم.