ابوریحان بیرونی، دانشمند و فیلسوف برجسته ایرانی در عصر اسلامی بود. او در قرن پنجم هجری (یازدهم میلادی) در اطراف شهر خوارزم در یك روستا متولد شد. در دوران خود، بیرونی به عنوان یكی از بزرگترین ریاضی دانان و فلاسفه زمان خود شناخته می‌شد. و همچنین در دانشگاه نیشابور درس خوانده و به سرعت شهرت خود را در علوم ریاضیات، فلسفه و طب بدست آورد.

ابوریحان بیرونی را به عنوان یك عالم چندجانبه شناخته می‌شود كه در زمینه‌های مختلفی فعالیت داشت. او در ریاضیات، فلسفه، طب، اخلاق و غیره تأثیرگذار بود. آثار او در ریاضیات شامل توسعه‌های بسیاری در هندسه و جبر است كه هنوز هم بعنوان بخشی از پایه‌های ریاضیات مدرن شناخته می‌شوند. علاوه بر ریاضیات، بیرونی در فلسفه نیز فعالیت چشمگیری داشت. او به مسائلی مانند وجود خدا، نقش عقل و حواس، اخلاق و فلسفه طبیعت پرداخت. آثار او در این زمینه‌ها نشان از تأمل عمیق و دیدگاه‌های منحصربه‌فرد او دارند.

كتاب "آثار ابوریحان بیرونی" كه به زبان عربی نوشته شده است، شامل مجموعه‌ای از آثار او در زمینه‌های مختلف است. او در ریاضیات به خصوص در هندسه و جبر، به توسعه و پیشرفت فراوانی دست یافت. از جمله مهمترین آثار وی می‌توان به "المقالات المهمة فی الهندسة" و "كتاب الجبر والمقابلة" اشاره كرد.

همچنین، به عنوان یك طبیب نیز شناخته می‌شود و آثاری در زمینه طب و درمان تألیف كرده است. او به ترجمه و تبیین كتاب‌های طبی از جمله "المنطق" افسانیوس و "الأدویة القلبیة" پرداخت. ابوریحان بیرونی به عنوان یكی از شخصیت‌های برجسته و تأثیرگذار در تاریخ علم شناخته می‌شود. او به عنوان یك پیشگام در توسعه علم و فلسفه در جهان اسلامی و همچنین یكی از بزرگان و الگوهای انسانی در زمینه دانش و عقلانیت تحسین می‌شود.